Του Δημήτρη Καζάκη
Ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ως άλλος επίδοξος Καρλομάγνος επί το κατά πολύ γελοιότερο, είχε την τιμητική του χθες στο Στρασβούργο. Ήταν η καθιερωμένη ομιλία για την Κατάσταση της Ένωσης (State of the Union) όπου περιέγραψε το όραμά του για την Ευρωπαϊκή Ένωση μετά το Brexit. Η ετήσια αυτή ομιλία του εκάστοτε Ποντίφικα των Βρυξελλών καθιερώθηκε κατά το πρότυπο της State of the Union, που εκφωνεί ο Πρόεδρος των ΗΠΑ ετήσια σε κοινή συνεδρίαση των σωμάτων του Κογκρέσου από το δεύτερο έτος της θητείας του.
Ο κ. Γιούνκερ είναι ο τυπικός εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης σήμερα. Με προνόμια, ασυλίες έναντι του νόμου και ζωή που θα ζήλευαν πολλοί αυτοκράτορες και βασιλείς της παλιάς εποχής. Είναι ο χαρακτηριστικός τύπος πολιτικού που έχει ανάγκη σήμερα το τραπεζικό καρτέλ της ΕΕ. Μέθυσος ως εκεί που δεν παίρνει με παροιμιώδεις δημόσιες εμφανίσεις. Ανάλογες του Γιέλτσιν.
Αργόσχολος εκ πεποιθήσεως μιας και δεν έχει δουλέψει ούτε μια μέρα στη ζωή του. Δεν ξέρει τι σημαίνει αγορά εργασίας γιατί δεν ρίσκαρε ποτέ του να αναζητήσει δουλειά σ’ αυτήν. Ήταν παιδιόθεν του κόμματος. Χαρακτηριστικός «Γκρούεζας». Και το κόμμα με τη σειρά του, του εξασφάλισε από το πτυχίο της νομικής έως την απασχόλησή του ως επαγγελματία πολιτικού αμέσως μετά. O πατέρας του ήταν κομματάρχης του Κόμματος της Δεξιάς, το οποίο μετά τον πόλεμο μετονομάστηκε σε Χριστιανικό Κοινωνικό Λαϊκό Κόμμα για να ξεπλυθεί το στίγμα της συνεργασίας του με τους Ναζί.
Ο πατέρας του πολέμησε στα Waffen SS στο ανατολικό μέτωπο, αλλά μετά τον πόλεμο ισχυρίστηκε ότι τον στρατολόγησαν οι Ναζί με το ζόρι. Πολέμησε δηλαδή και συμμετείχε στις θηριωδίες των Ναζί εναντίον του λαού της Σοβιετικής Ένωσης, γιατί δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς! Κι έτσι την σκαπούλαρε με τις πλάτες των Άγγλων και των Αμερικανών, οι οποίοι είχαν ανάγκη και χρεία από τέτοια υποκείμενα.
Προϊόν λοιπόν ο κ. Γιούνκερ του κομματικού σωλήνα από τα γεννοφάσκια του κι ένας από τους πιο διεφθαρμένους πολιτικούς της Ευρώπης. Ας θυμηθούμε την άμεση εμπλοκή του στο σκάνδαλο, που αποκαλύφθηκε από τις διαρροές του Λουξεμβούργου (Luxleaks). Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα οικονομικά σκάνδαλα που συγκλόνισαν την Ευρώπη μετά τον πόλεμο και το οποίο αποκαλύφθηκε το Νοέμβριο του 2014 από μια δημοσιογραφική έρευνα που διεξήχθη από τη Διεθνή Κοινοπραξία Ερευνητών Δημοσιογράφων. Βασίζεται σε εμπιστευτικές πληροφορίες σχετικά με φορολογικές αποφάσεις του Λουξεμβούργου που διαμόρφωσε η PricewaterhouseCoopers και εφάρμοσε η κυβέρνηση του εν λόγω κρατιδίου από το 2002 έως το 2010 προκειμένου πάνω από τριακόσιες πολυεθνικές να φοροδιαφεύγουν εντός της ΕΕ.
Πού βρισκόταν ο κ. Γιούνκερ εκείνη την περίοδο; Ήταν πρωθυπουργός και ταυτόχρονα υπουργός οικονομικών του Λουξεμβούργου έως το 2013. Ήταν δηλαδή ο κατ’ εξοχήν υπεύθυνος για το σκάνδαλο.
Φυσικά δεν κλήθηκε ποτέ να λογοδοτήσει. Ούτε πάρθηκαν μέτρα για να εξιχνιαστεί σε βάθος η υπόθεση. Ούτε από την ΕΕ, ούτε φυσικά από το Λουξεμβούργο. Ούτε βέβαια βρέθηκε έστω μια κυβέρνηση κράτους μέλους για να ζητήσει εξηγήσεις για το σκάνδαλο, να ζητήσει τη δικαστική δίωξη όλων των υπευθύνων και να απαιτήσει αποζημίωση από το Λουξεμβούργο για τη ζημιά στα δημοσιονομικά της λόγω της φοροδιαφυγής των πολυεθνικών. Γιατί άραγε;
Μόνο λόγια ειπώθηκαν, πολλά λόγια και υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα. Οι μόνες δικαστικές διώξεις που ασκήθηκαν αφορούν στα πρόσωπα που κατηγορούνται από τη δικαιοσύνη του Λουξεμβούργου για συμμετοχή στις αποκαλύψεις. Αν ο Αλ Καπόνε είχε την έδρα του στο Λουξεμβούργο είναι σίγουρο ότι αυτοί που θα κάθονταν στο σκαμνί της δικαιοσύνης και θα καταδικάζονταν χωρίς καν ελαφρυντικά θα ήταν εκείνοι που αποκάλυψαν τις φορολογικές του ατασθαλίες. Κι έτσι ο Αλ Καπόνε θα μπορούσε να συνεχίσει ήσυχος και ήρεμος τη δολοφονική του καριέρα.
Η δικαιοσύνη τελείως φυσιολογικά θεώρησε ανυπόστατη την όλη υπόθεση και δεν εγκάλεσε καμιά πολυεθνική εταιρεία. Ούτε φυσικά κάποιον από τους υπεύθυνους κυβερνώντες πολιτικούς του Λουξεμβούργου. Η δίκη των LuxLeaks πραγματοποιήθηκε την άνοιξη του 2016 στο Λουξεμβούργο και οδήγησε στην καταδίκη αυτών που αποκάλυψαν το σκάνδαλο. Έτσι, για να μάθουν τι σημαίνει Νόμος και Τάξη σήμερα εντός της ΕΕ.
Πώς θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά; Το Λουξεμβούργο δεν έχει κανένα ιστορικό ή εθνικό λόγο για να υφίσταται ως κράτος. Υπάρχει μόνο και μόνο για να λειτουργεί ως καταφύγιο για τις κάθε λογής βρομοδουλειές των πολυεθνικών, των μεγάλων κερδοσκόπων και κάθε λογής αρπακτικών. Κι αυτό το κράτος μαφία, όπου η δικαιοσύνη εγγυάται και περιφρουρεί την υπόστασή του ως τέτοιο, δεν μπορεί παρά να αναδεικνύει πολιτικούς σαν τον Γιούνκερ. Δηλαδή πολιτικούς και αξιωματούχους που είναι νομιμόφρονες αποκλειστικά και μόνο στο χρήμα. Σε τίποτε άλλο.
Αυτός λοιπόν ο πλέον τυπικός εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης μίλησε για μια Ευρώπη που ξεπερνά δήθεν την οικονομική ύφεση και ανακτά το πολιτικό έδαφος από τους λαϊκιστές και ευρωσκεπτικιστές. Τους φάγαμε, έδωσε με νόημα να καταλάβουν στους ομοίους του, τους ευρωβουλευτές, οι οποίοι πολύ χάρηκαν που δεν υπάρχει κανενός είδους ουσιαστική αντιπολίτευση εντός ευρωκοινοβουλίου. Όλοι εφ’ ενός ζυγού, πλήρως ευθυγραμμισμένοι με τον ευρωπαϊσμό, την ιδεολογία των αυτοκρατόρων από την εποχή του Καρλομάγνου και των αποικιοκρατών της Ευρώπης, αισθάνονται δικαιωμένοι μέσα σ’ ένα κοινοβούλιο που είναι χειρότερο από κάθε άποψη ακόμη κι από τις Συνελεύσεις των Τάξεων την εποχή της απόλυτης μοναρχίας.
Ξέροντας λοιπόν ποιος είναι ο Γιούνκερ και τι εκπροσωπεί, δεν υπάρχει τίποτε πιο γελοίο και προσβλητικό για τη νοημοσύνη του κοινού ανθρώπου από το να τον ακούς να μιλά για Κράτος Δικαίου. Σε μια ΕΕ όπου νόμος είναι η πιο απεχθής ιδιοτέλεια των ελίτ της και δεν υφίσταται πια ούτε καν ίχνος συνταγματικών κατοχυρωμένων δικαιωμάτων των εργαζομένων, αλλά και των κρατών μελών.
Σε έναν προσωπικό τόνο, ο κ. Γιούνκερ δήλωσε στους ευρωβουλευτές στο Στρασβούργο ότι «ο άνεμος επιστρέφει στα πανιά της Ευρώπης» αλλά προειδοποίησε ότι το «παράθυρο ευκαιρίας» για μεταρρυθμίσεις και για να κερδηθούν οι καρδιές και τα μυαλά των πολιτών δεν θα παραμείνει ανοικτό για πάντα. «Έχουμε σιγά σιγά αλλά σίγουρα συγκεντρώσει δυναμική», δήλωσε ο Juncker στην ομιλία του, αλλά δεν είπε τη μαύρη αλήθεια.
Πώς εμφανίζεται η ΕΕ να αποκτά δυναμική; Όλη αυτή η κούφια προπαγάνδα περί ανάκαμψης της οικονομίας της ΕΕ, βασίζεται σε μια εικονική άνοδο του ΑΕΠ της. Λέμε εικονική άνοδο για δυο βασικούς λόγους. Αφενός, το απίστευτο μαγείρεμα των στοιχείων που σκόπιμα επιτρέπει η Eurostat σε χώρες όπως η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία, κοκ, για να εμφανιστούν ότι δήθεν ανακάμπτουν και μαζί τους η ευρωζώνη.
Αφετέρου, δεν λένε το βασικό, το θεμελιώδες. Πού βασίζεται αυτή η άνοδος; Στη χρηματοδότηση από την ΕΚΤ, η οποία αυτή τη στιγμή έχει φτάσει να χρηματοδοτεί μέσω του ενεργητικού της κοντά το 40% του ΑΕΠ της ευρωζώνης. Δείτε το διάγραμμα που παραθέτουμε. Ποιος σώφρων εκ των οικονομολογούντων θα τολμούσε να μιλήσει για ανάκαμψη της οικονομίας, όταν η κεντρική τράπεζα αναγκάζεται να χρηματοδοτεί κοντά το 40% του ΑΕΠ της;
Και προκειμένου να συνεχιστεί η χρηματοδότηση αυτή, η οποία αφορά αποκλειστικά τις τράπεζες και τις πολυεθνικές, πρέπει να ισοπεδωθούν τα πάντα στην πραγματική οικονομία. Να γιατί καταλύονται οι εργασιακές σχέσεις στη Γαλλία και ο εργαζόμενος μετατρέπεται σε περιουσιακό στοιχείο του εργοδότη του. Να γιατί θα ισοπεδωθούν χώρες σαν την Ελλάδα, την Ισπανία, την Ιταλία, την Πορτογαλία κι άλλες. Να γιατί ο Γιούνκερ ζητά μέχρι το 2019 να έχουν ενταχθεί όλες οι χώρες της ΕΕ στην τραπεζική ένωση, έτσι ώστε το τραπεζικό καρτέλ να διευρύνει το πεδίο της κερδοσκοπίας του με χρέη και τίτλους.
Μία από τις βασικές ιδέες της ομιλίας του κ. Γιούνκερ είναι η συγχώνευση των προεδριών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου σε μια ενιαία θέση, προκειμένου να υπάρξει ένας ξεκάθαρος ηγέτης της ΕΕ. «Η Ευρώπη θα ήταν ευκολότερο να προχωρήσει αν ένας μόνο κυβερνήτης κατευθύνει το πλοίο», υποστήριξε.
Σύμφωνα με τον Γιούνκερ, ο προεδρικός υποψήφιος θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να εκλέγεται στις ευρωπαϊκές εκλογές, έτσι ώστε να νομιμοποιεί δια της ψήφου τις απόλυτες εξουσίες που θα διαθέτει. Με άλλα λόγια προτείνει την αναβίωση της αιρετής μοναρχίας σε υπερεθνικό επίπεδο. Όσο για τον πολίτη, αυτός θα υφίσταται μόνο ως υπήκοος. Θα καλείται μια στις τόσες να ψηφίζει κι ύστερα θα λουφάζει σαν υπεξούσιος όπου κι όπως μπορεί.
Για τον σκοπό αυτό αφενός τάχθηκε υπέρ της εμβάθυνσης της ενσωμάτωσης της ευρωζώνης και κάλεσε όσα από τα κράτη μέλη δεν ανήκουν στην ευρωζώνη να ενταχθούν στο ενιαίο νόμισμα έως το 2019. Πώς αλλιώς θα χάσουν κάθε έννοια αυτοδιάθεσης και κυριαρχίας έναντι των θεσμών της ΕΕ;
Υποστήριξε επίσης την ανάδειξη ενός ευρωπαίου υπουργού οικονομίας και οικονομικών, αλλά δήλωσε ότι δεν πρέπει να δημιουργηθεί μια νέα θέση, όπως θέλει η Γερμανία με τη θεσμοθέτηση του Eurogroup και την μετεξέλιξη του προέδρου του σε υπερυπουργό οικονομικών της ευρωζώνης, αλλά μόνο μια ενισχυμένη θέση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Ο Γιούνκερ προτιμά έναν υπουργό οικονομικών άμεσα υποκείμενο του νέου Προέδρου-κυβερνήτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με τον τρόπο αυτό η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα αποκτήσει καθεστώς Ευρωπαϊκής Κυβέρνησης κατά το πρότυπο το των προεδρικών συστημάτων, όπως της Γαλλίας.
Πρότεινε ειδική σύνοδο κορυφής της ΕΕ Σίμπιου της Ρουμανίας στις 30 Μαρτίου 2019 - μία ημέρα μετά την έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου από το μπλοκ - για τη λήψη αποφάσεων σχετικά με τη μεταρρυθμισμένη ΕΕ. Σ’ αυτήν ο κ. Γιούνκερ ελπίζει ότι η ΕΕ θα είναι έτοιμη και επίσημα να απαλλαγεί από τα κυριαρχικά δικαιώματα των εθνικών κοινοβουλίων, ενώ τα εθνικά συντάγματα θα αποκτήσουν υποδεέστερη σημασία του απολυταρχικού Κράτους Δικαίου που οραματίζεται η μαφία του Προέδρου της Κομισιόν.
Ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ως άλλος επίδοξος Καρλομάγνος επί το κατά πολύ γελοιότερο, είχε την τιμητική του χθες στο Στρασβούργο. Ήταν η καθιερωμένη ομιλία για την Κατάσταση της Ένωσης (State of the Union) όπου περιέγραψε το όραμά του για την Ευρωπαϊκή Ένωση μετά το Brexit. Η ετήσια αυτή ομιλία του εκάστοτε Ποντίφικα των Βρυξελλών καθιερώθηκε κατά το πρότυπο της State of the Union, που εκφωνεί ο Πρόεδρος των ΗΠΑ ετήσια σε κοινή συνεδρίαση των σωμάτων του Κογκρέσου από το δεύτερο έτος της θητείας του.
Ο κ. Γιούνκερ είναι ο τυπικός εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης σήμερα. Με προνόμια, ασυλίες έναντι του νόμου και ζωή που θα ζήλευαν πολλοί αυτοκράτορες και βασιλείς της παλιάς εποχής. Είναι ο χαρακτηριστικός τύπος πολιτικού που έχει ανάγκη σήμερα το τραπεζικό καρτέλ της ΕΕ. Μέθυσος ως εκεί που δεν παίρνει με παροιμιώδεις δημόσιες εμφανίσεις. Ανάλογες του Γιέλτσιν.
Αργόσχολος εκ πεποιθήσεως μιας και δεν έχει δουλέψει ούτε μια μέρα στη ζωή του. Δεν ξέρει τι σημαίνει αγορά εργασίας γιατί δεν ρίσκαρε ποτέ του να αναζητήσει δουλειά σ’ αυτήν. Ήταν παιδιόθεν του κόμματος. Χαρακτηριστικός «Γκρούεζας». Και το κόμμα με τη σειρά του, του εξασφάλισε από το πτυχίο της νομικής έως την απασχόλησή του ως επαγγελματία πολιτικού αμέσως μετά. O πατέρας του ήταν κομματάρχης του Κόμματος της Δεξιάς, το οποίο μετά τον πόλεμο μετονομάστηκε σε Χριστιανικό Κοινωνικό Λαϊκό Κόμμα για να ξεπλυθεί το στίγμα της συνεργασίας του με τους Ναζί.
Ο πατέρας του πολέμησε στα Waffen SS στο ανατολικό μέτωπο, αλλά μετά τον πόλεμο ισχυρίστηκε ότι τον στρατολόγησαν οι Ναζί με το ζόρι. Πολέμησε δηλαδή και συμμετείχε στις θηριωδίες των Ναζί εναντίον του λαού της Σοβιετικής Ένωσης, γιατί δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς! Κι έτσι την σκαπούλαρε με τις πλάτες των Άγγλων και των Αμερικανών, οι οποίοι είχαν ανάγκη και χρεία από τέτοια υποκείμενα.
Προϊόν λοιπόν ο κ. Γιούνκερ του κομματικού σωλήνα από τα γεννοφάσκια του κι ένας από τους πιο διεφθαρμένους πολιτικούς της Ευρώπης. Ας θυμηθούμε την άμεση εμπλοκή του στο σκάνδαλο, που αποκαλύφθηκε από τις διαρροές του Λουξεμβούργου (Luxleaks). Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα οικονομικά σκάνδαλα που συγκλόνισαν την Ευρώπη μετά τον πόλεμο και το οποίο αποκαλύφθηκε το Νοέμβριο του 2014 από μια δημοσιογραφική έρευνα που διεξήχθη από τη Διεθνή Κοινοπραξία Ερευνητών Δημοσιογράφων. Βασίζεται σε εμπιστευτικές πληροφορίες σχετικά με φορολογικές αποφάσεις του Λουξεμβούργου που διαμόρφωσε η PricewaterhouseCoopers και εφάρμοσε η κυβέρνηση του εν λόγω κρατιδίου από το 2002 έως το 2010 προκειμένου πάνω από τριακόσιες πολυεθνικές να φοροδιαφεύγουν εντός της ΕΕ.
Πού βρισκόταν ο κ. Γιούνκερ εκείνη την περίοδο; Ήταν πρωθυπουργός και ταυτόχρονα υπουργός οικονομικών του Λουξεμβούργου έως το 2013. Ήταν δηλαδή ο κατ’ εξοχήν υπεύθυνος για το σκάνδαλο.
Φυσικά δεν κλήθηκε ποτέ να λογοδοτήσει. Ούτε πάρθηκαν μέτρα για να εξιχνιαστεί σε βάθος η υπόθεση. Ούτε από την ΕΕ, ούτε φυσικά από το Λουξεμβούργο. Ούτε βέβαια βρέθηκε έστω μια κυβέρνηση κράτους μέλους για να ζητήσει εξηγήσεις για το σκάνδαλο, να ζητήσει τη δικαστική δίωξη όλων των υπευθύνων και να απαιτήσει αποζημίωση από το Λουξεμβούργο για τη ζημιά στα δημοσιονομικά της λόγω της φοροδιαφυγής των πολυεθνικών. Γιατί άραγε;
Μόνο λόγια ειπώθηκαν, πολλά λόγια και υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα. Οι μόνες δικαστικές διώξεις που ασκήθηκαν αφορούν στα πρόσωπα που κατηγορούνται από τη δικαιοσύνη του Λουξεμβούργου για συμμετοχή στις αποκαλύψεις. Αν ο Αλ Καπόνε είχε την έδρα του στο Λουξεμβούργο είναι σίγουρο ότι αυτοί που θα κάθονταν στο σκαμνί της δικαιοσύνης και θα καταδικάζονταν χωρίς καν ελαφρυντικά θα ήταν εκείνοι που αποκάλυψαν τις φορολογικές του ατασθαλίες. Κι έτσι ο Αλ Καπόνε θα μπορούσε να συνεχίσει ήσυχος και ήρεμος τη δολοφονική του καριέρα.
Η δικαιοσύνη τελείως φυσιολογικά θεώρησε ανυπόστατη την όλη υπόθεση και δεν εγκάλεσε καμιά πολυεθνική εταιρεία. Ούτε φυσικά κάποιον από τους υπεύθυνους κυβερνώντες πολιτικούς του Λουξεμβούργου. Η δίκη των LuxLeaks πραγματοποιήθηκε την άνοιξη του 2016 στο Λουξεμβούργο και οδήγησε στην καταδίκη αυτών που αποκάλυψαν το σκάνδαλο. Έτσι, για να μάθουν τι σημαίνει Νόμος και Τάξη σήμερα εντός της ΕΕ.
Πώς θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά; Το Λουξεμβούργο δεν έχει κανένα ιστορικό ή εθνικό λόγο για να υφίσταται ως κράτος. Υπάρχει μόνο και μόνο για να λειτουργεί ως καταφύγιο για τις κάθε λογής βρομοδουλειές των πολυεθνικών, των μεγάλων κερδοσκόπων και κάθε λογής αρπακτικών. Κι αυτό το κράτος μαφία, όπου η δικαιοσύνη εγγυάται και περιφρουρεί την υπόστασή του ως τέτοιο, δεν μπορεί παρά να αναδεικνύει πολιτικούς σαν τον Γιούνκερ. Δηλαδή πολιτικούς και αξιωματούχους που είναι νομιμόφρονες αποκλειστικά και μόνο στο χρήμα. Σε τίποτε άλλο.
Αυτός λοιπόν ο πλέον τυπικός εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης μίλησε για μια Ευρώπη που ξεπερνά δήθεν την οικονομική ύφεση και ανακτά το πολιτικό έδαφος από τους λαϊκιστές και ευρωσκεπτικιστές. Τους φάγαμε, έδωσε με νόημα να καταλάβουν στους ομοίους του, τους ευρωβουλευτές, οι οποίοι πολύ χάρηκαν που δεν υπάρχει κανενός είδους ουσιαστική αντιπολίτευση εντός ευρωκοινοβουλίου. Όλοι εφ’ ενός ζυγού, πλήρως ευθυγραμμισμένοι με τον ευρωπαϊσμό, την ιδεολογία των αυτοκρατόρων από την εποχή του Καρλομάγνου και των αποικιοκρατών της Ευρώπης, αισθάνονται δικαιωμένοι μέσα σ’ ένα κοινοβούλιο που είναι χειρότερο από κάθε άποψη ακόμη κι από τις Συνελεύσεις των Τάξεων την εποχή της απόλυτης μοναρχίας.
Ξέροντας λοιπόν ποιος είναι ο Γιούνκερ και τι εκπροσωπεί, δεν υπάρχει τίποτε πιο γελοίο και προσβλητικό για τη νοημοσύνη του κοινού ανθρώπου από το να τον ακούς να μιλά για Κράτος Δικαίου. Σε μια ΕΕ όπου νόμος είναι η πιο απεχθής ιδιοτέλεια των ελίτ της και δεν υφίσταται πια ούτε καν ίχνος συνταγματικών κατοχυρωμένων δικαιωμάτων των εργαζομένων, αλλά και των κρατών μελών.
Σε έναν προσωπικό τόνο, ο κ. Γιούνκερ δήλωσε στους ευρωβουλευτές στο Στρασβούργο ότι «ο άνεμος επιστρέφει στα πανιά της Ευρώπης» αλλά προειδοποίησε ότι το «παράθυρο ευκαιρίας» για μεταρρυθμίσεις και για να κερδηθούν οι καρδιές και τα μυαλά των πολιτών δεν θα παραμείνει ανοικτό για πάντα. «Έχουμε σιγά σιγά αλλά σίγουρα συγκεντρώσει δυναμική», δήλωσε ο Juncker στην ομιλία του, αλλά δεν είπε τη μαύρη αλήθεια.
Πώς εμφανίζεται η ΕΕ να αποκτά δυναμική; Όλη αυτή η κούφια προπαγάνδα περί ανάκαμψης της οικονομίας της ΕΕ, βασίζεται σε μια εικονική άνοδο του ΑΕΠ της. Λέμε εικονική άνοδο για δυο βασικούς λόγους. Αφενός, το απίστευτο μαγείρεμα των στοιχείων που σκόπιμα επιτρέπει η Eurostat σε χώρες όπως η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία, κοκ, για να εμφανιστούν ότι δήθεν ανακάμπτουν και μαζί τους η ευρωζώνη.
Αφετέρου, δεν λένε το βασικό, το θεμελιώδες. Πού βασίζεται αυτή η άνοδος; Στη χρηματοδότηση από την ΕΚΤ, η οποία αυτή τη στιγμή έχει φτάσει να χρηματοδοτεί μέσω του ενεργητικού της κοντά το 40% του ΑΕΠ της ευρωζώνης. Δείτε το διάγραμμα που παραθέτουμε. Ποιος σώφρων εκ των οικονομολογούντων θα τολμούσε να μιλήσει για ανάκαμψη της οικονομίας, όταν η κεντρική τράπεζα αναγκάζεται να χρηματοδοτεί κοντά το 40% του ΑΕΠ της;
Και προκειμένου να συνεχιστεί η χρηματοδότηση αυτή, η οποία αφορά αποκλειστικά τις τράπεζες και τις πολυεθνικές, πρέπει να ισοπεδωθούν τα πάντα στην πραγματική οικονομία. Να γιατί καταλύονται οι εργασιακές σχέσεις στη Γαλλία και ο εργαζόμενος μετατρέπεται σε περιουσιακό στοιχείο του εργοδότη του. Να γιατί θα ισοπεδωθούν χώρες σαν την Ελλάδα, την Ισπανία, την Ιταλία, την Πορτογαλία κι άλλες. Να γιατί ο Γιούνκερ ζητά μέχρι το 2019 να έχουν ενταχθεί όλες οι χώρες της ΕΕ στην τραπεζική ένωση, έτσι ώστε το τραπεζικό καρτέλ να διευρύνει το πεδίο της κερδοσκοπίας του με χρέη και τίτλους.
Μία από τις βασικές ιδέες της ομιλίας του κ. Γιούνκερ είναι η συγχώνευση των προεδριών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου σε μια ενιαία θέση, προκειμένου να υπάρξει ένας ξεκάθαρος ηγέτης της ΕΕ. «Η Ευρώπη θα ήταν ευκολότερο να προχωρήσει αν ένας μόνο κυβερνήτης κατευθύνει το πλοίο», υποστήριξε.
Σύμφωνα με τον Γιούνκερ, ο προεδρικός υποψήφιος θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να εκλέγεται στις ευρωπαϊκές εκλογές, έτσι ώστε να νομιμοποιεί δια της ψήφου τις απόλυτες εξουσίες που θα διαθέτει. Με άλλα λόγια προτείνει την αναβίωση της αιρετής μοναρχίας σε υπερεθνικό επίπεδο. Όσο για τον πολίτη, αυτός θα υφίσταται μόνο ως υπήκοος. Θα καλείται μια στις τόσες να ψηφίζει κι ύστερα θα λουφάζει σαν υπεξούσιος όπου κι όπως μπορεί.
Για τον σκοπό αυτό αφενός τάχθηκε υπέρ της εμβάθυνσης της ενσωμάτωσης της ευρωζώνης και κάλεσε όσα από τα κράτη μέλη δεν ανήκουν στην ευρωζώνη να ενταχθούν στο ενιαίο νόμισμα έως το 2019. Πώς αλλιώς θα χάσουν κάθε έννοια αυτοδιάθεσης και κυριαρχίας έναντι των θεσμών της ΕΕ;
Υποστήριξε επίσης την ανάδειξη ενός ευρωπαίου υπουργού οικονομίας και οικονομικών, αλλά δήλωσε ότι δεν πρέπει να δημιουργηθεί μια νέα θέση, όπως θέλει η Γερμανία με τη θεσμοθέτηση του Eurogroup και την μετεξέλιξη του προέδρου του σε υπερυπουργό οικονομικών της ευρωζώνης, αλλά μόνο μια ενισχυμένη θέση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Ο Γιούνκερ προτιμά έναν υπουργό οικονομικών άμεσα υποκείμενο του νέου Προέδρου-κυβερνήτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με τον τρόπο αυτό η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα αποκτήσει καθεστώς Ευρωπαϊκής Κυβέρνησης κατά το πρότυπο το των προεδρικών συστημάτων, όπως της Γαλλίας.
Πρότεινε ειδική σύνοδο κορυφής της ΕΕ Σίμπιου της Ρουμανίας στις 30 Μαρτίου 2019 - μία ημέρα μετά την έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου από το μπλοκ - για τη λήψη αποφάσεων σχετικά με τη μεταρρυθμισμένη ΕΕ. Σ’ αυτήν ο κ. Γιούνκερ ελπίζει ότι η ΕΕ θα είναι έτοιμη και επίσημα να απαλλαγεί από τα κυριαρχικά δικαιώματα των εθνικών κοινοβουλίων, ενώ τα εθνικά συντάγματα θα αποκτήσουν υποδεέστερη σημασία του απολυταρχικού Κράτους Δικαίου που οραματίζεται η μαφία του Προέδρου της Κομισιόν.
