Αρθρογραφία

Παρουσίαση του βιβλίου του Δημήτρη Καζάκη “Μονόδρομος η Ανατροπή”Ρόδος, 13/12/2013
του Αυγουστίνου Τσιριμώκου

Ὁ Δημήτρης Καζάκης δὲν χρειάζεται ἰδιαίτερες συστάσεις. Ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ ποὺ ὁ μέσος Ἕλληνας ἔβαλε στὸ καθημερινὸ λεξιλόγιό του τὴ λέξη «κρίση», ὁ αποψινὸς παρακαθήμενός μου ἔγινε γιὰ τὶς καθεστωτικὲς φωνὲς τὸ μαῦρο πρόβατο• ὁ αἱρετικός• ὁ πρωτεργάτης τοῦ «κόμματος τῆς δραχμῆς», ποὺ δῆθεν ἐξυπηρετοῦσε σκοτεινὰ συμφέροντα κερδοσκόπων καὶ ἐπεδίωκε – γιὰ ἴδιον ὄφελος – τὴν πτώχευση τῆς χώρας. Τὴν ἄτακτη χρεωκοπία της.

Ἀκόμα περισσότερο: τοῦ ἐπεφύλαξαν τὴν ἴδια ἀντιμετώπιση πού, βοηθούντων καὶ τῶν καθεστωτικῶν μέσων μαζικῆς ἐνημέρωσης, προσπαθοῦν νά περάσουν σὲ κάθε δυσάρεστη φωνή: προσπαθοῦν νὰ χτίσουν τὸ προφὶλ τοῦ «γραφικοῦ», τοῦ λίγο… «γειά σου», ἂν μοῦ ἐπιτρέπετε τὴν ἔκφραση. Κάτι ποὺ πιάνει σὲ πολλὲς περιπτώσεις, ὅπως εἴδαμε ὅλοι μὲ τὴν περίπτωση τῆς «γραφικῆς» πλέον γιὰ τὸν πολύ κόσμο Ζωῆς Κωνσταντοπούλου. Στὰ μάτια τοῦ κόσμου αὐτὴ την εἰκόνα χτίζουν γιὰ τὸν Δημήτρη Καζάκη. Κι ὅμως, αὐτὸ ἀποκαλύπτει καὶ τὴν βαθιὰ ἀντιδημοκρατικὴ νοοτροπία τους: στὴ μόνη ἴσως ἀληθινὴ δημοκρατία ποὺ γνώρισε ὁ κόσμος, στὴν ἄμεση δημοκρατία τῆς ἀρχαίας Ἀθήνας, ὁ μόνος κανόνας ποὺ ἴσχυε γιὰ τὴν ἀγορά τῶν πολιτῶν ἦταν τὸ «Τίς ἀγορεύειν βούλεται;» – ὅλες οἱ γνῶμες, ὅλες οἱ ἀπόψεις ἰσότιμες, χωρὶς τοὺς βαρύγδουπους μονολόγους τῶν τάχαμου εἰδημόνων, χωρὶς τὰ τεχνοκρατικὰ τερτίπια καὶ χωρὶς τοὺς διαχωρισμοὺς σὲ «σοβαροὺς» καὶ «γραφικούς».

Τέλος πάντων… τὸ θέμα εἶναι ὅτι ὁ Δημήτρης Καζάκης χτυποῦσε τὸ καμπανάκι τοῦ συναγερμοῦ ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ … Καστελλόριζου, πρὶν ἀκόμα ἔλθει τὸ πρῶτο μνημόνιο γιὰ κύρωση στὴ Βουλή καὶ πρὶν ἀρχίσουν τὸν ἀδυσώπητο ψυχολογικὸ πόλεμο οἱ ὑπέρμαχοι τῆς «σωτηρίας» μας.

Σήμερα ὅλο καὶ περισσότεροι συνειδητοποιοῦμε ὅτι ἐκεῖνοι ποὺ θὰ μᾶς ἔσωζαν ἀπὸ τὴν πτώχευση – ποὺ ὅλως τυχαίως ἦταν οἱ ἴδιοι ποὺ μᾶς ἔφεραν πλησίστιους στὴν κρίση – μᾶς ἔχουν ὁδηγήσει σὲ μιὰ κατάσταση σὰν αὐτὴ ποὺ παρουσίαζαν γιὰ φόβητρο σὲ περίπτωση ποὺ δὲν τοὺς ἀφήναμε νὰ μᾶς «σώσουν» καὶ ἐπικρατοῦσαν οἱ «ἄλλες φωνές», οὶ «σειρῆνες τοῦ λαϊκισμοῦ». Σὲ μιὰ κατάσταση παρόμοια, ἀλλὰ κατὰ πολὺ χειρότερη, ἀφοῦ στὸ μεταξὺ χάθηκε πολύτιμος χρόνος καί – ἀντίστοιχα – πολύτιμα διαπραγματευτικὰ ἀτοῦ. Ἡ χώρα σήμερα εἶναι πολὺ πιὸ δεμένη στὸ ἅρμα τῶν δανειστῶν καὶ τῶν τοκογλύφων, ἔχοντας δεσμευτεῖ σὲ ἀκόμα πιὸ ἐπαχθεῖς ὅρους μέσῳ τῶν μνημονίων, καὶ τὰ περιθώρια ἀνάκαμψης ἔχουν στενέψει ἀπελπιστικά.

Τελικὰ παραμείναμε στὸ εὐρώ, μὲ τίμημα τὴν ἀνεργία στὰ ὕψη, τοὺς μισθοὺς καὶ τὶς συντάξεις σὲ ἐπίπεδα τριτοκοσμικά, τὴν ἐθνικὴ κυριαρχία νὰ ἀκούγεται ἀνέκδοτο, τὸν πλοῦτο τῆς χώρας νὰ ἐκχωρεῖται ἀπὸ δῶ κι ἀπὸ κεῖ ἔναντι πινακίου φακῆς – στὴν καλύτερη τῶν περιπτώσεων. Καὶ εἴμαστε εὐτυχεῖς ποὺ ἡ τσέπη μας εἶναι μὲν ἄδεια, ἀλλὰ ἄδεια άπὸ εὐρὼ καὶ ὄχι ἀπὸ δραχμές, ἀφοῦ ὅπως καὶ νὰ τὸ κάνουμε τὸ εὐρὼ ἔχει καὶ ἕναν ἀέρα πιὸ ἀριστοκρατικό, πιό… σίκ. Τὸν Δημήτρη Καζάκη, λοιπόν, τὸν ἄνθρωπο ποὺ ἔλεγε τὰ περίπου αὐτονόητα καί, ὅπως ἦταν φυσικὸ γιὰ τὴ χώρα μας, λοιδωρήθηκε γι᾿ αυτό, τὸν ἔχουμε σήμερα μαζί μας, γιὰ νὰ συζητήσει μαζί μας, μὲ ἀφορμὴ τὸ καινούργιο του βιβλίο «Μονόδρομος ἡ ἀνατροπή».

Τί εἶναι ὅμως αὐτὸ τὸ βιβλίο;

Εἶναι μιὰ συλλογὴ ἀπὸ ἄρθρα του, ποὺ δημοσιεύτηκαν στὴν ἐφημερίδα ΤΟ ΧΩΝΙ κατὰ τὸ διάστημα ἀπὸ Μάρτιο τοῦ 2012 μέχρι ἀρχὲς τοῦ 2013. Στὸ διάστημα, δηλαδή, ποὺ εἴχαμε τὴν κυβέρνηση Παπαδήμου, τὶς ἐκλογὲς τοῦ Ἰουνίου τοῦ 2012 καὶ τὶς προεκλογικὲς ἀντιμνημονιακὲς κορῶνες τοῦ σημερινοῦ πρωθυπουργοῦ, τὴ συγκρότηση τῆς τρικομματικῆς συγκυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας, ΠΑΣΟΚ καὶ ΔΗΜΑΡ καὶ τὴν ὁλοένα αὐξανόμενη μαύρη τρύπα στὴν ἐθνικὴ κυριαρχία, στοὺς δημοκρατικοὺς θεσμοὺς καὶ στὴν ποιότητα ζωῆς. Στὸ διάστημα ποὺ ἄρχισε νὰ γίνεται ἁπτὴ πραγματικότητα ἡ ἀνθρωπιστικὴ κρίση τὴν ὁποία βιώνουμε αὐτὲς τὶς μέρες σὲ ἄγρια ἔνταση.

Ὅμως τὸ νόημα τοῦ βιβλίου δὲν εἶναι νὰ γυρίσει ὁ συγγραφέας νὰ μᾶς πεῖ – ὅσο κι ἂν τὸ δικαιοῦται – «ἐγὼ καλὰ σᾶς τἄλεγα». Δὲν ξέρω, βέβαια, ἴσως καὶ νὰ τὸ πεῖ – κοντὸς ψαλμὸς ἀλληλούια – ἀλλὰ ἡ οὐσία βρίσκεται στὸ ὅτι, ἀκόμα καὶ τώρα, μέσα στὴ μαυρίλα ποὺ μᾶς βύθισαν τὰ ἀπανωτὰ μνημόνια, οἱ ἐφαρμοστικὲς πράξεις, οἱ πράξεις νομοθετικοῦ περιεχομένου καὶ ἡ ἀφαίμαξη τῶν ἐργαζομένων – ὅσων, τέλος πάντων, ἀπέμειναν – ἀκόμα και τώρα, λοιπόν, μᾶς κλείνει τὸ μάτι ὁ Δημήτρης Καζάκης καὶ μᾶς λέει «ὑπάρχει ἐλπίδα».

Ἀρκεῖ νὰ τὸ πάρουμε ἀπόφαση καὶ νὰ πάρουμε τὶς ζωές μας στὰ χέρια μας, ἀντὶ νὰ τὶς ἀφήνουμε ἕρμαια στὰ χέρια τῶν τεχνικῶν τῆς ἐξουσίας καὶ τῶν κυριλὲ ντόπιων καὶ ξένων τοκογλύφων. Ἀρκεῖ νὰ ἀποκτήσουμε ἐμπιστοσύνη στὴ δύναμη ποὺ ἔχει τὸ «ἐμεῖς», ἀντὶ νὰ τρέμουμε στὴ σκέψη τῆς ἀδυναμίας ποὺ ἔχει τὸ «ἐγώ». Ἀρκεῖ νὰ συνειδητοποιήσουμε πώς, παρὰ τὰ πτυχία καὶ τὶς σπουδές τους, αὐτοὶ ποὺ κρατᾶνε τὴν οἰκονομία τῆς χώρας στὰ χέρια τους καὶ τὴν παζαρεύουν ἐρήμην μας καὶ πρὸς ἴδιον ὄφελος μὲ τοὺς διεθνεῖς κερδοσκόπους καὶ μὲ τοὺς νέους wannabe ἡγεμόνες τοῦ εὐρωπαϊκοῦ imperium, δὲν ξέρουν στὴν πράξη οὔτε ὅσα ξέρει ἀπὸ οἰκονομία ὁ φτωχότερος νοικοκύρης τῆς χώρας. Πὼς δὲν θὰ τοὺς ἐμπιστευόμασταν οὔτε τὴ διαχείριση τοῦ μαγαζιοῦ μας ἢ τοῦ σπιτιοῦ μας, ἀλλὰ μᾶς ἔπεισαν ὅτι μποροῦν νὰ διαχειριστοῦν τὴν τύχη τῆς χώρας. Καὶ συνεχίζουν νὰ πείθουν ἀκόμα πολλούς, μέχρι νὰ χάσουμε καὶ τὸ μαγαζί μας καὶ τὸ σπίτι μας, ποὺ ψηφίζοντάς τους, ὑποτίθεται ὅτι τὸ σώσαμε ἀπὸ τοὺς κακοὺς κομμουνιστὲς ἢ τοὺς κακοὺς ἀντι-ευρωπαϊστὲς ἢ τοὺς κακοὺς σπεκουλαδόρους τοῦ κόμματος τῆς δραχμῆς ἢ ξέρω-γῶ τὶ ἄλλο…

Ναί• ὁ Δημήτρης Καζάκης, μὲ τὸν πειστικὸ καὶ ἥρεμο λόγο του, τὸν τεκμηριωμένο καὶ δομημένο γιὰ ὅσους ξέρουν νὰ ἀκοῦν ἀντὶ νὰ σκέφτονται μὲ στερεότυπα πλασμένα στὸν πλαστικὸ κόσμο τῶν τηλεοπτικῶν παραθύρων, εἶναι ἡ νότα αἰσιοδοξίας ὅτι ἡ πολιτικὴ τῶν μνημονίων δὲν εἶναι μονόδρομος. Ἀντίθετα, μονόδρομος εἶναι ἡ ἀνατροπή της – ἡ ἀνατροπή ΤΟΥΣ.

Αθήνα 06 Μαΐου 2012

Είμαστε Έλληνες!!!

«Γνῶμες, καρδιές, ὅσοι Ἕλληνες, ὅ,τι εἶστε μὴν ξεχνᾶτε,

δὲν εἶστε ἀπὸ τὰ χέρια σας μονάχα, ὄχι.

Χρωστᾶτε καὶ σὲ ὅσους ἦρθαν, πέρασαν, θὰ ᾿ρθοῦνε, θὰ περάσουν.

Κριτές, θὰ μᾶς δικάσουν οἱ ἀγέννητοι, οἱ νεκροί...»

Κωστῆς Παλαμᾶς

Ο αιώνιος, ο καθαρός, ο ανυπέρβλητος ουρανός της πατρίδας μου που αιώνες σκεπάζει το Λαό μου, φαίνεται τώρα πως έχει αλλάξει. Σήμερα ο ουρανός της Ελλάδας είναι σκεπασμένος με αλλόκοτα σύννεφα φτιαγμένα από τους τεχνουργούς της global financial governance...ενός κοινοβουλευτικού φασισμού, της ύπουλης χειραγώγησης μιας κοινωνίας και του 38άχρονου απολυταρχικού κατήφορου που σχεδίασαν και διά του οποίου πασχίζουν ν’ αλλάξουν το χρώμα του κρύβοντάς μας τον ήλιο και τ’ αστέρια του δικού μας ουρανού με την διενέργεια των δηλητηριωδών αεροψεκασμών τους, τις λεγόμενες «χημικές ουρές» [chemtrails], με τους οποίους καταγίνονται σήμερα να αποχαυνώσουν τον Λαό μου και να του επιβληθούν γυρίζοντας το ρολόι στον μεσαίωνα.

Ο εφιάλτης είναι εδώ. Ο Μεγάλος αόρατος Αδερφός της Νέας Τάξης, που έρχεται ως διαρρήκτης μέσα στη νύχτα αντλώντας την ισχύ του από τα καταγώγια των κάθε είδους Μυστικών Λεσχών και Στοών, μας στέλνει μηνύματα και απαιτεί ν' αρπάξει την γη μας, απαιτεί να υποδουλώσει το είναι μας, θέλει να σκοτώσει την Ελευθερία μας, θέλει να αφανίσει το γένος των Ελλήνων γιατί έτσι μόνο μπορεί να κυριαρχήσει στον πλανήτη αφού πλέον δεν θα υπάρχει Έθνος που να πιστεύει στα ανώτερα ιδανικά και στις ηθικές αξίες όπως το των Ελλήνων Έθνος. Αυτό το Έθνος που έχει δώσει στον κόσμο ό,τι καλύτερο έχει σήμερα από πλευράς πολιτισμού, φιλοσοφίας, τέχνης και ανθρώπινου μεγαλείου. Και μετά από λίγους χειμώνες, μετά από λίγα φεγγάρια, κανένας ίσως δεν θα’ χει απομείνει για να πενθήσει έναν Λαό, που κάποτε ήταν δυνατός, όπως ο δικός μας που σήμερα βρίσκεται στο επίκεντρο του επιθανάτιου ρόγχου της εποχής που προσδιορίστηκε από έναν άκρατο και επίπλαστο φιλελευθερισμό προς όφελος των «Πεφωτισμένων» Illuminati.

Σήμερα όλα έχουν αλλάξει. Τώρα Πλανητάρχης είναι η σκοτεινή δύναμης του ΑΞΟΝΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ και μέσω εγχώριων και εξωθεσμικών κέντρων εξουσίας διατυπώνει παράλογες και προσβλητικές για το Έθνος μου απαιτήσεις και εγώ τον ρωτάω: Πώς μπορεί κανείς να σκλαβώσει τον ουρανό και την ζεστασιά της ελληνικής γης; Πώς μπορεί να ξεχερσώσει από τις αξίες του ένα κομμάτι γης που δεν μοιάζει με μιά οποιαδήποτε άλλη γη στον κόσμο, ούτε στη δροσιά του αέρα της ούτε και στη διαύγεια της θάλασσάς της; Πώς μπορεί να απαιτεί να του παραδοθεί κάτι που δεν ανήκει σε κανέναν; Πώς λοιπόν είναι δυνατόν να τα αγοράσει όλα τούτα για να χορτάσει την απληστία του που θα καταβροχθίσει τα πάντα και δε θ' αφήσει πίσω του τίποτα παρά μόνο έρημο και απόγνωση; Με ποιό δικαίωμα θα οδηγήσει την πατρίδα μου στα οικονομικά κρεματόρια του Διεθνούς Σιωνισμού υπονομεύοντας το μέλλον της και καταστρέφοντας τις επόμενες γενιές της και μάλιστα χωρίς ποτέ κανείς να λογοδοτήσει για το αποτρόπαιο αυτό έγκλημα; Με ποιό δικαίωμα θα αφανίσετε το Έθνος μου εσείς τα θλιβερά ανθρωποειδή υβρίδια που περιφέρετε το σαρκίο σας παριστάνοντας τους περιούσιους;

Για τον Λαό μου, κάθε τί πάνω σ' αυτή τη γή είναι ιερό. Κάθε λαμπερή φυλλωσιά των δένδρων της, κάθε κρυστάλλινη ακρογιαλιά της, κάθε κόκκος της άμμου της, κάθε κομματάκι πέτρας της, κάθε θρόϊσμα  των δασών της είναι ένα κομμάτι από μας, είναι η ψυχή μας, είναι η ζωή μας και είναι ιερό.

Στις μνήμες του Λαού μου, κάθε κελάηδισμα των πουλιών της, κάθε ευωδιά των λουλουδιών της, είναι σύντροφός του ιερός. Το μουρμουρητό των εντόμων της γής των Ελλήνων είναι η φωνή των προγόνων μου. Με την μουσική τους ταξιδεύω στο κέντρο του δικού μου κόσμου και συναντώ τον εαυτό μου εκεί μέσα...!Το πεντακάθαρο νερό που κυλά στα ρυάκια και στα ποτάμια της είναι οι φλέβες του Έθνους μου που μεταφέρουν στο διάβα τους το αίμα των ηρώων μας που χύθηκε για την Λευτεριά τούτης της ιερής γης.  Η γή έχει μνήμη! Είμαστε κομμάτι τούτης της γης και αυτή πάλι είναι η μάνα και η αδελφή μας, είναι η ζωή μας. Οι κάμποι, τα λαγκάδια, τα καταπράσινα λιβάδια, τα βουνά με τις ψηλές κορυφές τους, όλα ανήκουν στην δική μας γη και μεταφέρουν τις μνήμες του Έλληνα ανθρώπου από τα βάθη των αιώνων ως ιερή κληρονομιά και εφόδιο για την ύπαρξή του. Κάθε ηλιαχτίδα του δικού μας ήλιου εξιστορεί γεγονότα, θρύλους και παραδόσεις απ' τη ζωή του Λαού μας που αποτελούν νάματα ψυχής και θυμίαμα ανάτασης πνευματικής.  

Τί είναι ο Έλληνας άνθρωπος χωρίς την γή που γεννήθηκε; Αν ο Έλληνας άνθρωπος χάσει τον ουρανό του και του αέρα του την πνοή, αν δεν μπορεί να αφουγκραστεί της γής του την φωνή, θα πεθάνει από την ερημιά γιατί θα χάσει τον ιστό της ζωής του επειδή ανήκει στη γη του και μοιράζεται την ίδια ανάσα, την ίδια πνοή με τα ζώα, τα δέντρα, τα πουλιά, τα ποτάμια και τα βουνά και ο αέρας που έδωσε στους προγόνους του την πρώτη τους αναπνοή, θα πάρει και τον τελευταίο στεναγμό του.

Τι να πενθήσω άραγε από την εξαθλίωση του Λαού μου και τον επικείμενο αφανισμό του όταν το σήμερα είναι ισοδύναμο με το πάτημα του κουμπιού που την       06η  Αυγούστου του 1945  απελευθέρωσε την βόμβα με το προσωνύμιο "Little Boy" «Μικρό Αγόρι» στην Χιροσίμα και την 09η Αυγούστου του 1945 στο Ναγκασάκι την βόμβα με το προσωνύμιο «Fat Man» (Χοντρομπαλάς), τις δυο τρομακτικής ισχύος πυρηνικές βόμβες που σκόρπισαν τον όλεθρο  και τη καταστροφή; Οι ρυθμοί που τα πράγματα τρέχουν στη χώρα μου είναι καταιγιστικοί…και μοιάζουν βόμβες πυρηνικές! Η Ελλάδα θα μετατραπεί σε σεληνιακό τοπίο και τούτο δεν φαίνεται να συγκινεί κανέναν. Ακόμη και ο «Θεός της Ελλάδος» έχει αποστρέψει το πρόσωπό του από τον Λαό μου πετώντας τον βορά στα όρνεα της «κερδοσκοπίας» και δείχνει να απολαμβάνει το θέαμα όταν τα γαμψά νύχια των οικονομικών Καρτέλ του ξεσκίζουν ηδονικά τις σάρκες απολαμβάνοντας την οιμωγή του. Και αυτό είναι το τέλος της ζωής και η αρχή του θανάτου μας ως Γένους. Κι εγώ θα μείνω με το «γιατί» στα χείλη για το υπόλοιπο του βίου μου!

Οι αλλαγές που έχουν συντελεστεί την τελευταία 38ετία είναι συγκλονιστικές. Στη χώρα μας η εντελώς κομματοκρατία έχει βάλει το Λαό στην γωνία, τον ταπεινώνει, τον λοιδορεί και τον συνθλίβει με την ακρίβεια, την ανέχεια, την ανεργία, την φτώχεια, την έλλειψη υγείας, την έλλειψη παιδείας, την ανασφάλεια, τον φόβο για το αύριο, ακόμη και για την ζωή του από τους κακοποιούς, που στα μέτρα των δυνάμεών τους, μιμούνται τους διεφθαρμένους, εγκληματίες και ανίκανους πολιτικούς μας.

Η χώρα μας διαθέτει ένα πανίσχυρο μεν αλλά σάπιο και ετοιμόρροπο πελατειακό πολιτικό σύστημα που ενώ δεν φημίζεται για την σοφία του εν τούτοις το μόνο που μπορεί να κάνει με δεξιοτεχνία είναι να επιβιώνει. Πολλάκις έχει συλληφθεί να  κλέβει, να ληστεύει, να εξαπατά, να χρηματίζεται, να ψεύδεται, να συνθλίβει τις συνειδήσεις των νέων, να δολοφονεί τα όνειρά τους και να αναπαράγεται σαν τα σκουλήκια στην κοπριά. Και αυτή η συμμορία που αδυνατεί να παράγει πολιτικό λόγο ή πραγματική πολιτική για την έξοδο της χώρας από την κρίση και  τα φοβερά της αδιέξοδά της αυτοαποκαλείται «κυβέρνηση».

Τα κόμματα είναι «ολιγαρχικές εταιρείες» που απαρτίζονται από «ανθρώπους» απατεώνες, από κακοποιούς διψασμένους για εξουσία που διχάζουν τον Λαό και προκαλούν έριδες και μίση και εκτρέφουν και αναδεικνύουν τα «κομματόσκυλα» βδέλλες, ήτοι τα αργόσχολα σαπρόφυτα και ευκόλως εξαγοράσιμα κοινωνικά παράσιτα. Ο ολιγαρχικός θεσμός του Κοινοβουλίου (Parliament) είναι ξενόφερτος και αναχρονιστικός. Επινοήθηκε και εφαρμόστηκε υπό των επικυρίαρχων πατρώνων και - γνωστών ληστρικών τραπεζιτών δημιουργημάτων των άλλοτε αρχηπειρατών- εξουσιαστών στην Αγγλία κατά την εποχήν του Κρόμγουελ. 

Υπάρχουν στιγμές που σκέπτομαι το αύριο και ανατριχιάζω...Η απροκάλυπτη προδοσία οδήγησε την πατρίδα στην κατοχή μέσω της επέλασης των οδαλίσκων του εθνομηδενισμού. Το νέο καθεστώς των Αθηνών, η αποκαλούμενη Κυβέρνηση Ειδικών Συνθηκών ή Κυβέρνηση Εθνικής Συνεννόησης ή άλλως πως αυτοκαλούμενη, προεξάρχοντος του εγκάθετου Λουκά Παπαδήμου ο οποίος ήρθε από το πουθενά ως εθνοσωτήρας, απλά ανέλαβε την νομιμοποίηση των τετελεσμένων και νομικά κατέστη συνένοχος του σφετερισμού της ιδιοκτησίας των συμπολιτών μας και του Έθνους μου με αποτέλεσμα στην χώρα μας να έχουμε Δικτατορία την οποία προσπαθούν αδιάντροπα να εμφανίσουν και να μας πείσουν ότι αυτή είναι η Δημοκρατία. Δεν είναι δυνατόν να είναι Δημοκρατία αυτό το μόρφωμα της θλίψης, της μελαγχολίας, της κατάθλιψης και της αυτοχειρίας που μας κλέβει τα όνειρα και μας καταρρακώνει την ζωή.  

Η  «Ελληνική Δημοκρατία» βέβαια μας «χάρισε» μέχρι σήμερα πολλούς αυτόκλητους ανερμάτιστους εθνοσωτήρες οι οποίοι απεδείχθησαν απλά είτε ανίκανοι, είτε φαύλοι, χαζοχαρούμενοι και γελοίοι, είτε δήθεν σοφοί αλλά απατεώνες, κύμβαλα αλαλάζοντα και καπηλευτές ιερών ιδανικών. Στη συνέχεια ζήσαμε την πολιτική μίας ανακόλουθης και αντιφατικής διακυβέρνησης και τελικά οδηγηθήκαμε σε κυβέρνηση δεδηλωμένων δωσίλογων ανθελλήνων που δεν κρύβουν τον στυγνό γενιτσαρισμό τους. Ανθέλληνες  λοιπόν αλλά συνάμα φαύλοι και ανίκανοι.

Καθημαγμένοι οι Έλληνες από την αλητοκρατία και την τρομοκρατία των
τραμπούκων βανδάλων του κομματισμού ζούμε πλέον την περίοδο της μεγάλης ανατροπής. Το χτεσινό αδιανόητο σήμερα είναι το απόλυτα φυσιολογικό. Ο συναγελασμός με τον τοκογλύφο κατακτητή δίνει και παίρνει την ίδια ώρα που αυτός φροντίζει να μην τηρεί καν τα προσχήματα του καθωσπρεπισμού. Η Βουλή, το άντρο αυτό της διαφθοράς και της διαπλοκής, είναι πλέον το αγαπημένο παιδί του οικονομικού Ιμπεριαλισμού. Και δεν τα εκτρεφόμενα από το αίμα του ελληνικού Λαού βαμπίρ δεν το κρύβουν άλλωστε. Και φαίνεται να αρέσκονται στον ρόλο που τους ανέθεσαν οι εργοδότες τους. Γιατί να αντιδράσουν άλλωστε;  Μήπως ο ίδιοι οι ψηφίσαντες τα δολοφονικά μέτρα φρονούν  Ελληνικά για να νοιάζονται εάν καταστραφεί και αφελληνισθεί ο τόπος τούτος ο ιερός;

Είμαστε πλέον υπό κατοχή. Η ολιγαρχία των παντός είδους κοτζαμπάσηδων, εγκαθέτων, πρακτόρων, δωσίλογων, κίναιδων και προσκυνημένων όχι απλώς διαχειρίζεται  την εξουσία προς όφελος δικό της και των επικυριάρχων, αλλά πληθαίνει  και  καλλιεργεί κλίμα ενδοτισμού και ηττοπάθειας, προάγοντας τον αφελληνισμό με κάθε τρόπο, προκειμένου να είναι αρεστή εις τους επικυρίαρχους. Και αυτό αποτελεί Ύβρη!

Απαιτείται λοιπόν αμέσως δράση. Τώρα, όχι αύριο. Αυτοστρατολόγησή μας εδώ και τώρα. Να απευθύνομε σάλπισμα συστράτευσης προς τους «Όσους Έλληνες» όπως το διεκήρυξε και άλλοτε σε άλλες δύσκολες ημέρες του Έθνους μας ο μέγας Στοχαστής Κωστής Παλαμάς. Από πού θα αντλήσουμε αίμα αγωνιστικό; Όχι βέβαια από τους καλοπερασάκηδες. Όχι από τα μωρά των μαμάδων τους, οι οποίοι δεν διστάζουν να δηλώσουν κίναιδοι ή ακόμη να γίνουν κίναιδοι για να πάρουν απαλλαγή από τον Στρατό.

Στηρίζοντας τις ελάχιστες ελπίδες μας στους λίγους καλούμε σε συστράτευση τους αφυπνισμένους και αλύγιστους Έλληνες οι οποίοι έχουν κοινές αγωνίες για το Ελληνικό μέλλον της πατρίδας και που αρνούνται να παραμένουν παθητικοί θεατές στην προσπάθεια του διεθνούς Σιωνισμού που με τα εγχώρια προγεφυρώματά του και το δρόν παρακράτος του, επιδιώκει τον αφελληνισμό μας και στη συνέχεια τον αφανισμό του Έθνους μας. Καλούμε σε συστράτευση τους ανυπότακτους, τους αδέσμευτους Έλληνες στέλνοντας το μήνυμα στον εχθρό, που τώρα είναι εντός των τειχών: «Ο δρόμος προς την κόλασή σας δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα!!!»

Όταν το 1904 ο Γεώργιος Κονδύλης παρουσίασε σε κάποιο πολιτικό παράγοντα αυτούς που είχε στρατολογήσει για τον αγώνα στην Μακεδονία, ο πολιτικός του είπε δυσαρεστημένος ότι ανάμεσα στους στρατολογημένους υπήρχαν και στοιχεία όχι και τόσο «καθώς πρέπει».  Και έτσι ήταν. Οι στρατολογηθέντες ήσαν απλά λαϊκά παιδιά, κάποιοι και με ποινικό μητρώο και στην πλειοψηφία τους Κρητικοί και Μανιάτες. Τότε ο Κονδύλης απάντησε στον πολιτικό «Επήγα εις την Ακαδημία. Δεν εδέχθη ουδείς. Επήγα και εις το Πανεπιστήμιο.  Παρομοίως.  Αυτοί εδέχθησαν!»

Άλλες εποχές. Ίδια όμως κοινωνία. Ωστόσο τότε υπήρχαν ηγέτες. Υπήρχαν στρατιωτικοί με τσαγανό. Τώρα οι στρατιωτικοί ενδιαφέρονται μόνο για την σύνταξή τους. Τώρα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΛΕΟΝ ΗΓΕΤΕΣ!

Η ελληνική ιστορία στην αέναη πορεία της διαγράφει κύκλους! Επαναλαμβάνεται.  Ο Ευριπίδης χαρακτηριστικά τονίζει την αξία της συναναστροφής με την Ιστορία στη γνωστή φράση του: «Όλβιος όστις της ιστορίης έσχε μάθησιν». Ωστόσο οι ελληνόφωνοι πολιτικοί μας, οι πλείστοι τουλάχιστον, δεν γνωρίζουν Ιστορία. Το ηρωικό πνεύμα όμως γεμίζει διαχρονικά και κατά κυριολεξία τις σελίδες της και δείχνει τον τρόπο με τον οποίο κερδίζεται η Ελευθερία. Το 1821 με την υποτυπώδη οργάνωση της Φιλικής Εταιρείας ξεκίνησε η Ελληνική Επανάσταση για να αποτινάξει τον Τουρκικό Ζυγό. Την επανάσταση βέβαια την ξεκίνησαν οι κατατρεγμένοι, οι οποίοι ευρίσκοντο κυνηγημένοι ως κλέφτες στα βουνά. Οι προύχοντες, οι κοτζαμπάσηδες και οι πλείστοι γραμματιζούμενοι, μηδέ του ανωτάτου κλήρου εξαιρουμένου, όμως δεν θέλουν  την επανάσταση και γιατί να την θέλουν, αφού μοίραζαν το βιός των Ελλήνων με τους Τούρκους Πασάδες; Αυτοί ποτέ δεν ήθελα την Ελλάδα να ελευθερωθεί. Όμως η επανάσταση ήταν ηφαίστειο και ξέσπασε.

H ιστορία λοιπόν επαναλαμβάνεται. Τότε πολλοί Έλληνες λάκισαν και τασσόμενοι στο πλευρό του Ιμπραήμ τούρκεψαν και πολεμούσαν τον Κολοκοτρώνη. Τέτοιος ήταν και ο Δημήτρης Νενέκος του 1827. Οι σημερινοί Ναιναίκοι γράφονται με «αι» [ναι σε όλα] και αποτελούν τα προγεφυρώματα των εχθρών του Έθνους και οφείλομε να τους αποκαλύψομε στον Λαό αποκαλύπτοντας και τα σκοτεινά σχέδια των επιβητόρων τους.

Ο μεγάλος όμως στρατηγός, ο γέρος του Μωριά, συνέλαβε την πεμπτουσία της κατάστασης και ανέβαλε δράση προτάσσοντας το σύνθημα: «Φωτιά και τσεκούρι στους τουρκοπροσκυνημένους» και έτσι αναχαίτισε τον Ιμπραήμ.

Τελικά δε θα χρειαστεί το χέρι κανενός θεού γιατί εμείς πιστεύουμε στην Νέμεση και στην λαϊκή ρήση: «όποιος σκάβει το λάκκο του αλλουνού πέφτει ο ίδιος μέσα». Τα παιδιά μας πιστεύουμε ότι δεν θα ειδούν τους πατεράδες τους ταπεινωμένους και θα’ θελα να τα κοιτώ στα μάτια για να τους πω ότι μαζί τους νιώθω ξανά την ελπίδα πως οι πολεμιστές μας δεν θα ντροπιαστούν. Τούτο είναι η πραγματοποίηση του ονείρου μας. Του πρώτου και μοναδικού αρχέγονου πόθου μας. Έχει επάνω του την σφραγίδα της υπάρξεώς μας που το μπολιάζει με το είναι μας! Είμαστε Έλληνες!!!    

Ο αγώνας θα διεξαχθεί με καθημερινή πάλη και θα κατατείνει στην ανατροπή του αντεθνικού κλίματος και της παράλληλης υπονόμευσης της εθνικής υπόστασης του λαού και του κλίματος  ηττοπάθειας το οποίο δημιουργήθηκε από τα ελληνόφωνα οργανωμένα κομματικά προγεφυρώματα του εχθρού με τα οποία σήμερα κυβερνά. Ο εχθρός χωρίς την βοήθεια των εσωτερικών πρακτόρων του δεν θα μπορούσε να επιτύχει.

Είμαστε ακόμα ζωντανοί, είμαστε ακόμα δυνατοί, έχουμε πολλές ελπίδες και δεν θ’ αφήσουμε τα χαρακώματα. Στην διαχρονική Ελληνική πορεία της πατρίδας μας δεν χωρούν οι ριψάσπιδες και οι κιοτήδες. Είμαστε Έλληνες!!!

Ξεκινούμε λοιπόν να κάνομε αυτό που πρέπει για την πατρίδα μας και ας γίνει οτιδήποτε. Εμπρός λοιπόν με πίστη στον αγώνα μια και η πίστη είναι πιο δυνατή και από τη φωτιά. Εμπρός, ας ηχήσουν οι παιάνες και οι ύμνοι του πολέμου ν’ αντηχήσουν. Εμπρός εναντίον των ορδών των βαρβάρων. Εμπρός με τις σημαίες μας ψηλά έστω και αν η τελευταία μας φορά. «Εμπρός, Έλληνες, εμπρός. Αν θέλετε μιά θέση στον ήλιο, κατακτήστε την!!! Είμαστε Έλληνες!!!»

Οδυσσέας Τηλιγάδας

Σημείωσις: Ελπίζω, αυτή την φορά να μην δεχθώ τα πυρά, υπό την μορφή ύβρεων και   
                     απειλών,  εκ μέρους των αντιδοξαζόντων με. Ελπίζω!!!

 

 

 

 

 

 

 

ΤΟ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΛΕΥΚΑ, ΑΚΥΡΑ, ΑΠΟΧΗ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ :
Ο ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΠΑΡΑΝΟΜΑ

Οι ερμηνείες και εικασίες γύρω από το τί επιφυλάσσει ο εκλογικός νόμος για τον τρόπο χειρισμού και υπολογισμού των λευκών, ακύρων και της αποχής οργιάζουν και επειδή σε αυτές τις εκλογές όλοι μας πρέπει να έχουμε μία υπεύθυνη απάντηση ( και όχι γνωμοδότηση – ερμηνεία από οποιονδήποτε νομικό, συνταγματολόγο ή Πολίτη που ανά πάσα στιγμή μπορεί να ανατραπεί με έναν απλό ισχυρισμό της κυβέρνησης ότι ερμηνεύτηκε ο νόμος λάθος από αυτούς ) ώστε όλοι μας να αποφασίσουμε την εκλογική μας συμπεριφορά βάσει της μία και υπεύθυνης ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΟΝΟ ΑΡΜΟΔΙΩΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΕΙ, εγώ και συμΠολίτες μου κάναμε δύο επίσημες ερωτήσεις τις οποίες και πρωτοκολλήσαμε στον Άρειο Πάγο. Με τους αριθμούς πρωτοκόλλου 3137 και 3138 της 24/4/2012 ρωτήσαμε τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου να μας απαντήσει υπευθύνως ποια ερμηνεία του εκλογικού νόμου περί λευκών, ακύρων και αποχής είναι η ισχύουσα και δεσμευτική. Ο εισαγγελέας Αρείου Πάγου είναι ο μόνος αρμόδιος να απαντήσει από πλευράς της Δικαιοσύνης διότι σύμφωνα με τον ισχύοντα εκλογικό νόμο από τον Άρειο Πάγο προκύπτουν τρία περίπου μέλη της Ανώτατης Εφορευτικής Επιτροπής : αυτής δηλαδή που είναι η υπεύθυνη για τον υπολογισμό του εκλογικού αποτελέσματος και την απόδοση βουλευτικών εδρών. Μάλιστα όταν πήγαμε να καταθέσουμε τις δύο ερωτήσεις, γραμματέας στον Άρειο Πάγο που τις πρωτοκόλλησε είπε ότι η απάντηση θα την ενδιέφερε πολύ καθ’ ότι όλοι τους στον Άρειο Πάγο αναρωτιούνται τι ακριβώς γίνεται με τα λευκά, τα άκυρα και την αποχή (!). Σήμερα πληροφορηθήκαμε τηλεφωνικώς από την κ. Μοσχολιού ( προφανώς γραμματέα στον ΑΠ, στην εισαγγελία ) ότι ο εισαγγελέας έθεσε στο αρχείο, με τις πράξεις 1843 και 1844 του 2012, τις ερωτήσεις μας ΑΡΝΟΥΜΕΝΟΣ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ ΣΤΟ ΕΥΛΟΓΟ, ΖΩΤΙΚΟΤΑΤΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΥΤΙΚΟΤΑΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΠΟΥ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΤΟ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΚΑΙ ΠΟΥ ΑΠΤΕΤΑΙ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΤΗΣ ΕΓΚΥΡΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΚΛΟΓΙΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΛΙΤΗ. Η άρνηση αυτή στην πληροφόρηση και μάλιστα για τέτοιο ζωτικό θέμα αντίκειται κάθετα στο άρθρο 10 του Συντάγματος της Ελλάδας και κάθε άλλου άρθρου του περί της πληροφόρησης των Πολιτών αλλά και της ξεκάθαρης και σαφούς εντολής της Ε.Ε. ( στην οποία είναι τόσο δουλικοί σε κάθε άλλη περίπτωση ) να παρέχεται στους Πολίτες με κάθε λεπτομέρεια κάθε πληροφόρηση που άπτεται ζωτικών θεμάτων της ζωής και καθημερινότητας / κοινωνίας / κοινότητας τους. Όπως το 2008 που με διακήρυξη μου είχα προειδοποιήσει και ζητήσει από τις κεφαλές της Δικαιοσύνης να δεσμευτούν ότι δεν θα φτάναμε σε καταστάσεις όπου ο κόσμος δεν θα είχε να φάει, θα αυτοκτονούσε, δεν θα πληρωνόταν, δεν θα είχε υγεία και περίθαλψη, και δεν θα είχε παιδεία ως άμεση απόρροια των πολιτικών που ακολουθούσαν οι τότε κυβερνήσεις, η δικαιοσύνη ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΘΕΤΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΑΡΧΕΙΟ την διακήρυξη μου, και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε έτσι και τώρα που τους ζήτησα να μας ξεκαθαρίσουν πώς υπολογίζουν τα λευκά, τα άκυρα και την αποχή ώστε να υπάρξει σωστή και υπεύθυνη πληροφόρηση και συνεπώς ο Ελληνικός Λαός να ξέρει πώς να στείλει το μήνυμα που θέλει να στείλει, Ο ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΟΥΣΤΑΤΑ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΔΕΣΜΕΥΤΕΙ ΣΤΟ ΠΩΣ ΘΑ ΥΠΟΛΟΓΙΣΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΜΑΓΕΙΡΕΨΕΙ ΤΙΣ ΨΗΦΟΥΣ. Εάν ήταν σαφής ο τρόπος υπολογισμού δεν θα υπήρχε θέμα να μας κοινοποιήσουν την εγκύκλιο με τις φόρμουλες. Αφού δεν απαντούν, σε καμμία περίπτωση δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε την ερμηνεία οποιουδήποτε Πολίτη, είτε αυτός είναι νομικός /συνταγματολόγος /ειδικός είτε είναι με περγαμηνές είτε είναι χωρίς, ούτε καν και αν έχει κάποιο αξίωμα, διότι ό,τι και να πούνε αρκεί μία επίσημη ανακοίνωση από τον Άρειο Πάγο εκ των υστέρων και κατόπιν εορτής αφού οι εκλογείς θα έχουν εξαπατηθεί στο να ρίξουν στην κάλπη κάτι ή τίποτα, για να ανατρέψει κάθε εικασία και κάθε ερμηνεία εντελώς αμάχητα. Μόνο εάν είχε απαντήσει εγγράφως και επισήμως όπως νόμος ορίζει ο Άρειος Πάγος θα μπορούσαμε να αναφερθούμε σε έγκυρη ερμηνεία και κυρίως ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΗ ερμηνεία του νόμου και μετά να ελέγξουμε ασφαλώς τον τρόπο υπολογισμού του αποτελέσματος. Αφού αυτό δεν υπάρχει δυστυχώς δεν μπορούμε να πιστέψουμε ακόμα και την πιο λογικοφανή ερμηνεία. Δεν μπορούμε να ξέρουμε τί θα γίνει με λευκό, άκυρο, αποχή. Δεν μπορούμε να ξέρουμε τί θα γίνει με ψήφο έγκυρη σε μικρά κόμματα, ή ακόμα και σε κόμματα που δεν είναι του μνημονιακού μπλόκ. Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι θα κάνουν αυτοί που ήδη οι μνημονιακοί τους έχουν υποσχεθεί βουλευτιλίκι και οφίτσια ( βλέπε ψηφοδέλτιο επικρατείας μνημονιακών κομμάτων ) εάν συνεργαστούν. ( Μάλιστα όταν ήμασταν εκεί στον Άρειο Πάγο για την πρωτοκόλληση στο γραφείο του εισαγγελέα την περασμένη Τρίτη, αρεοπαγίτης δεχόταν συγχαρητήρια διότι θα γινόταν υπουργός και το είχε και σίγουρο. ) Το μόνο που μπορούμε να είμαστε σίγουροι είναι ότι οι εκλογές της 6ης Μαΐου 2012 είναι μία παρωδία εκλογών, ένα κακοστημένο και διάτρητο θέατρο που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να το επικυρώσει ο Λαός με την απλή παρουσία του στις κάλπες, γιατί όλα τα άλλα θα τα μαγειρέψουν όπως τους βολεύει. Το έχει αναλάβει ο Άρειος Πάγος, όπως και κάθε κίνδυνο που διατρέχουν οι προδότες , οι πραξικοπηματίες και οι βιαστές του Συντάγματος της Ελλάδος και του Λαού της από άποψη νομική. Προσέξτε σε αυτές τις εκλογές, ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΥΡΟ, ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΦΑΝΘΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΨΗΦΙΣΕ Ο ΛΑΟΣ. ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ 6ΗΣ ΜΑΪΟΥ 2012 ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΕΓΚΥΡΟΤΗΤΑ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΚΑΘΕ ΧΟΥΝΤΑ. Όλγα Γεριτσίδου

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ, ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ

Οι βασικές επιδιώξεις των αρχαίων ελληνικών πόλεων – κρατών
ως υπόδειγμα για την δεινοπαθούσα σήμερα Ελλάδα.

Του Αντωνίου Α. Αντωνάκου
Καθηγητού – Κλασσικού Φιλολόγου
Ιστορικού – Συγγραφέως
Αντιπροέδρου τού Συνδέσμου τών Απανταχού Λακώνων «Ο ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ»

Είναι γνωστόν ότι οι ενώσεις πόλεων κρατών στην αρχαία Ελλάδα έγιναν σε περιόδους κρίσεως και παρακμής τους και υπό τον φόβο μιας επικείμενης υποταγής σε μια ισχυρότερη δύναμη. Έτσι δημιουργήθηκαν για παράδειγμα οι συμπολιτείες.  Η αποδυνάμωση του θεσμού τής πόλης-κράτους και η επιδίωξη των βασιλέων τής Μακεδονίας να επεκταθούν προς τον νότο ήσαν οι αιτίες που οδήγησαν τότε πολλές πόλεις, ιδιαίτερα απομονωμένων περιοχών, να προχωρήσουν στην συγκρότηση ομοσπονδιακών κρατών, όπως η Αχαϊκή και η Αιτωλική συμπολιτεία. 

Αυτό όμως δεν σήμαινε ότι η κάθε πόλη έπρεπε να χάσει μέρος τής εθνικής της κυριαρχίας, όπως έγινε σήμερα με την Ευρωπαϊκή Ένωση και πέρασε ως διάταξη στο σύνταγμα τής χώρας!

Οι πολίτες στην αρχαία Ελλάδα είχαν τρεις βασικές επιδιώξεις που παράλληλα αποτελούσαν και προϋποθέσεις ύπαρξης της πόλης - κράτους: Αυτές ήσαν η ελευθερία, η αυτονομία και η αυτάρκεια. Οι πολίτες δηλαδή αγωνίζονταν για την ανεξαρτησία τους υπερασπίζοντας την ελευθερία της πόλης, συνέβαλλαν στην διακυβέρνηση με νόμους, που οι ίδιοι είχαν θεσπίσει για να επιτύχουν την αυτονομία της και συμμετείχαν στην παραγωγή για να καλύψουν τις ανάγκες τους και να ενισχύσουν την αυτάρκεια της πόλης τους.

Η επιβίωση και η εξέλιξη κάθε πόλης - κράτους ήταν άμεσα συνδεδεμένη με τις τρεις αυτές βασικές επιδιώξεις τών πολιτών της.  Οι επιδιώξεις αυτές, αν και ήσαν τότε τροχοπέδη για την οργάνωση των Ελλήνων σε ενιαίο κράτος, εν τούτοις απετέλεσαν την γενεσιουργό δύναμη των επιτευγμάτων και της πολιτισμικής τους πορείας.  Είναι φανερό ότι ο συνεχής αγώνας των πολιτών των ελληνικών πόλεων-κρατών, που αποσκοπούσε στην εξασφάλιση της ελευθερίας, της αυτονομίας και της αυτάρκειας της πόλης τους, ήταν ένα κίνητρο που οδηγούσε τότε σε μία ιδιαίτερη μορφή πατριωτισμού.  Σήμερα όμως αυτές οι τρεις σημαντικές επιδιώξεις θα μπορούσαν όχι μόνο να σώσουν την Ελλάδα αλλά και να την καταστήσουν ισχυρή και υπερήφανη.  

Ας δούμε όμως τι σημαίνουν όμως οι τρεις αυτές λέξεις, προτού δούμε την ιδιαίτερη χρήση τους ως οδηγών επιτυχίας ενός κράτους.

---------------------------------------------------------------

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

1. Η λέξη «ελευθερία» είναι μέρος τών βασικών συστατικών τού DNA των Ελλήνων. Επειδή σήμερα όλοι ομιλούν για ειρήνη, έχουμε να τονίσουμε ότι η Ειρήνη είναι μία ιδεατή κατάσταση, η οποία για να υπάρξει, απαιτεί να υφίστανται κάποιες προϋποθέσεις.  Οι Έλληνες το γνώριζαν.  Γνώριζαν ότι «Ειρήνη είναι ακήρυχτος πόλεμος»... καθώς και ότι «αν θέλεις ειρήνη να προετοιμάζεσαι για πόλεμο». Η ειρήνη λοιπόν είναι μία κατάσταση, η οποία επιβάλλεται από κάποιον ισχυρό ακριβώς λόγω της δυνάμεώς του.  Είναι γνωστή η «Pax Minoica», την αρχαία εποχή, η «Pax Romana» την Ρωμαϊκή περίοδο, και σήμερα η περίφημη «Pax Americana».  Όμως η καταξίωση έρχεται μέσα από τον αγώνα για την Ελευθερία, η οποία είναι η πεμπτουσία τού Αγώνα εναντίον τού δυνατού! «Αν η ειρήνη είναι το παν, τότε γιατί πολεμάμε για ελευθερία» έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι.  Οι Έλληνες δεν αγωνίζοντο λοιπόν για την ειρήνη αλλά μόνο για την ελευθερία.  Αν είχαμε ελευθερία είχαμε και ειρήνη.

Γι’ αυτό και ο Εθνικός Ύμνος τής Ελλάδος είναι «Ύμνος προς την Ελευθερία» και όχι «Ύμνος προς την Ειρήνη»! Το σύνθημα του Ρήγα την περίοδο τής τουρκοκρατίας ήταν «Ελευθερία ή Θάνατος» και όχι «Ειρήνη ή Θάνατος»... Μόνο για τους Μανιάτες το σύνθημα ήταν «Νίκη ή Θάνατος», και τούτο διότι η Ελευθερία για τους Μανιάτες ήταν δεδομένη, εφ’ όσον δεν υποτάχθηκαν ποτέ.
Η λέξη «Ελευθερία», λένε τα λεξικά, σημαίνει την ανεξαρτησία από κάθε βία ή επίδραση και κατ’ επέκταση την εθνική ή πολιτική ανεξαρτησία, την αυτοτέλεια: Σήμερα έχουν δώσει στην λέξη ιδιαίτερες ερμηνείες που δεν αντιπροσωπεύουν την ουσιαστική σημασία της.  Για παράδειγμα τα λεξικά αναφέρουν ότι «ελευθερία» σημαίνει το σύνολο τών δικαιωμάτων τού πολίτη σύμφωνα με τα συνταγματικά θέσμια, την άνεση και ευκινησία αλλά και την έλλειψη ηθικού περιορισμού.
Όμως η λέξη «ελευθερία» προέρχεται από τον μέλλοντα «ελεύσομαι», τού ρήματος «έρχομαι». Το Γουδιανό Ετυμολογικό Λεξικό μας πληροφορεί ότι «ελευθερία• από του εάν ελεύθεσθαι ούπερ αν εθέλη τις, ο εστιν έρχεσθαι όπου βούλεται». Υπάρχει όμως μία διαφορά. Ο μέλλων «ελεύσομαι» τού ρήματος «έρχομαι» σημαίνει «θα έλθω».  Επομένως «ελευθερία» είναι αυτή που «θα έλθει».  Και «θα έλθει», μόνον εάν ο άνθρωπος αγωνισθεί για να την κατακτήσει.  Ο εκ των εθνικών ποιητών Ανδρέας Κάλβος όμως είχε γράψει: «θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία».  Και πράγματι.  Για να έχεις Ελευθερία, πρέπει να έχεις Αρετή!  Σήμερα λοιπόν η Ελευθερία που κατακτήθηκε με αγώνες, αγώνες αιματηρούς, έχει κατοχυρωθεί συνταγματικά!  Πέρασε όμως στο άλλο άκρο.  Ελευθερία σημαίνει ότι τα δικαιώματά σου σταματούν εκεί που αρχίζουν τα δικαιώματα τών άλλων και το αντίστροφο!  Αυτό δεν τηρήθηκε.  Η ασυδοσία πήρε την θέση τής υπέρτατης αυτής αξίας των Ελλήνων.  Αλλά και αυτή ταύτη η έννοια τής Ελευθερίας έπεσε σε δεύτερη μοίρα στην συνείδηση τών ταγών τής πατρίδος μας. Περιόρισαν την ελευθερία των Ελλήνων για το καλό, υποτίθεται, της ενότητος τής Ευρώπης.  Η πρώτη λοιπόν επιδίωξη τών σημερινών Ελλήνων πρέπει να είναι η επανάκτηση της Ελευθερίας τους, της αρετής δηλαδή που θα τους επιτρέπει να δρουν και να εκφράζονται χωρίς περιορισμούς από άλλους αλλά και χωρίς ασυδοσία από τους ίδιους!

----------------------------------------------------------------

ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ

2. Η αυτονομία είναι η δεύτερη κατά σειράν επιδίωξη τής αρχαίας πόλης. Είμαι αυτόνομος σημαίνει ότι κυβερνώμαι μόνος μου. Τα λεξικά λένε ότι αυτονομία είναι η διακυβέρνηση μιας χώρας ή μιας περιοχής, με δικούς της νόμους, χωρίς αλλότριες επιρροές ή επεμβάσεις, γενικά η ανεξαρτησία.  Σήμερα αυτή η ιδιότητα έχει δεσμευθεί από τις συνθήκες τής Ευρωπαϊκής Ένωσης, και δυστυχώς όχι αμοιβαία, εφ’ όσον οι δυνατοί επιβάλλουν ό,τι θέλουν στην Ελλάδα.  Και αφού την εξάρτησαν πρώτα οκονομικά, στην συνέχεια την εξάρτησαν και πολιτικά, μιας και η απαίτηση παραχώρησης μέρους τής εθνικής κυριαρχίας σημαίνει ότι ούτε ελεύθεροι είμαστε πια, ούτε ανεξάρτητοι.

------------------------------------------------------------------

ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ

3. Η αυτάρκεια, η τρίτη δηλαδή επιδίωξη, είναι η κατάσταση εκείνου που επαρκεί στις ανάγκες του, η οικονομική ανεξαρτησία, το να έχει κάποιος κάθε τι που χρειάζεται, χωρίς να εξαρτάται σε τίποτε από άλλον!  Η αυτάρκεια επομένως είναι η σημαντικώτερη παράμετρος για την ανεξαρτησία μιας χώρας. Όταν έχεις όσα σου χρειάζονται, τότε δεν έχεις ανάγκη οικονομική από κανέναν.  Και όταν δεν εξαρτάσαι οικονομικά, δεν εξαρτάσαι και πολιτικά.

Η Ελλάδα είναι μία ευλογημένη χώρα! Έχει τα πάντα! Από το απλούστερο προϊόν μέχρι το πιο σπάνιο ορυκτό! Έχει ακόμη θάλασσα, ήλιο, υπέροχο κλίμα, ιστορία, πολιτισμό!  Έτσι, αυτοί που είχαν βάλει στο μάτι την πατρίδα μας, την οδήγησαν διά των ταγών της στην απώλεια της αυτάρκειάς της.  Πρώτα κατέστρεψαν την γεωργία και την κτηνοτροφία. Ανάγκασαν τους Έλληνες διά των επιδοτήσεων να σταματήσουν να δουλεύουν και να παραχωρήσουν την δυνατότητα συγκομιδής τής σοδειάς τών χωραφιών τους στους αλλοδαπούς.  Κατέστρεψαν ακόμη και κάθε άλλη παραγωγική πηγή.  Την ναυτιλία, και τα κεφάλαια σε συνάλλαγμα των ναυτικών μας!  Την βιομηχανία με το σκόπιμο κλείσιμο κάθε μεγάλης επιχείρησης κ.λπ.
----------------------------------------------------------------------

Για να μπορέσει λοιπόν σήμερα η Ελλάδα να ορθοποδήσει θα πρέπει να επαναπροσδιορίσει αυτές τις τρεις επιδιώξεις των προγόνων μας.  Να ξαναγίνει ελεύθερη.  Αυτό θα το επιτύχει πετώντας από πάνω της τις εξαρτήσεις!  Στην συνέχεια να επιδιώξει να γίνει πάλι ουσιαστικά ανεξάρτητη, χωρίς αλλότριες επιρροές ή επεμβάσεις.  Κυρίως όμως τα δύο προηγούμενα θα τα επιτύχει αν ξαναγίνει αυτάρκης.  Με παραγωγή, γεωργία, κτηνοτροφία, ναυτιλία, βιομηχανία, τουρισμό και ενέργεια.  Έτσι, όταν η Ελλάδα ξαναγίνει αυτάρκης δεν θα έχει ανάγκη να ζει, όπως σήμερα, με δανεικά, ακόμη και για τις βασικές της ανάγκες διατροφής.  Προϋπόθεση όμως για την επιτυχία όλων των προηγουμένων είναι να εκλεγούν στην πατρίδα μας οι ηγέτες, που θα έχουν κλεισμένη στην καρδιά τους την Ελλάδα και θα νοιώσουν το μεγαλείο της.  Έτσι η πατρίδα μας θα μεγαλουργήσει και πάλι!  

Αλλά η επιλογή αυτών των αξίων ηγετών είναι υπόθεση αποκλειστικά δική μας και της πολιτικής μας απόφασης.  Δηλαδή της ψήφου μας!

APRIL 9, 2012

http://dsymeonidis.blogspot.com.au/2012/04/blog-post_347.html

 ΠΑΣΗ  ΘΥΣΙΑ

Ο λόγος για τις επικείμενες Βουλευτικές εκλογές που εύχομαι, πράγμα απίθανο, να μην είναι για πρώτη φορά στην ιστορία μας βολευτικές εκλογές . Σ’ Αυτές λοιπόν τις εκλογές είναι μεγάλος ο κίνδυνος , να καταστρέψομε εμείς οι ψηφοφόροι, τελείως την ήδη κατεστραμμένη από την κολιγιά αγορών και πολιτικών, χώρα μας. Ευτυχώς, έχουν γνώσην οι φύλακες. Οι Εθναμήντορες, Ηρακλειδείς της προκοπής της πατρίδας μας. Ένας τέτοιος, η έγκριτη εφημερίδα  “ΤΑ ΝΕΑ”,σε πρωτοσέλιδο μονόστηλο τονισμένο με μαύρο πλαίσιο, και υπογραφή “”ΤΑ ΝΕΑ” δηλαδή Ψυχάρης, στην έκδοση της 14/05, γράφουν λέξη προς λέξη:

«….οι ψηφοφόροι όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις είναι πληγωμένοι. Οι λόγοι είναι προφανείς. Ωστόσο η οργή είναι κακός σύμβουλος στην κάλπη. Οι εκλογές γίνονται για να εκφραστεί ο λαός, όχι για να εκτονωθεί. Θα είναι εις βάρος της χώρας και των πολιτών, αν από τις κάλπες προκύψει μια βουλή – τσίρκο, όπου κανείς δεν θα μπορεί να συνεννοηθεί με κανένα. Αν κάτι πρέπει να αποφευχθεί, “πάση θυσία”, είναι η πολιτική αστάθεια. Είναι προτιμότερη μια “κακή Κυβέρνηση”,παρά η ακυβερνησία.» Όταν προασπίζεται το εθνικό συμφέρον ένα τόσο φιλολαϊκό μέσο ενημέρωσης, πρέπει να βρούμε πάση θυσία, τρόπο να εφαρμόσομε το τσιτάτο του άδολου κυρίου Ψυχάρη. Ασφαλώς το τσιτάτο αυτό μπορεί  να εφαρμοσθεί με πολλούς τρόπους. Ένας τρόπος κατά την άποψη μου είναι ο ακόλουθος. Αφού, “πάση θυσία”, πρέπει να μην πάμε στις κάλπες εξοργισμένοι, έχομε μια πρώτη , δύσκολη έως αδύνατη δυστυχώς, να εφαρμοστεί, λύση. Να υποβληθούμε σε λοβοτομή, οι περισσότεροι ψηφοφόροι, ώστε να ξεχάσομε. Να ξεχάσομε την κλοπή των μισθών μας, των συντάξεων, των αποθεμάτων των νοσοκομείων, των επιμελητηρίων και των επικουρικών.Να ξεχάσομε το κούρεμα των ομολόγων των ταμείων και των μικροεπενδυτών, το ταμείο ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, το ΔΝΤ, την Τρόικα, τον Ράινχενμπαχ, το προτεκτοράτο η Ελλάς. Να ξεχάσομε την ανέχεια ,την ανεργία. Την αιμορραγία των παιδιών μας στην μετανάστευση, τους πεινασμένους  τους άστεγους, τις αυτοκτονίες, τη μίζερη ζωή μας. Να ξεχάσομε τα κλειστά μαγαζιά, τα πικραμένα μάτια των παιδιών μας, τις άχρηστες σπουδές των νέων επιστημόνων μας. Να ξεχάσομε ότι οι ζωές μας είναι νούμερα και όχι ανθρώπινες. Να ξεχάσομε ότι μας συμπεριφέροντε σαν σε γουρούνια. Να ξεχάσομε πως μας θεωρούν γουρούνια, αυτοί που κέρδισαν από τη γουρουνοποίηση μας σαράντα πέντε δις σε δύο χρόνια με την ανοχή μιας κακής κυβέρνησης σαν αυτή που προτιμά ο κύριος Ψυχάρης κλπ..κλπ. Να ξεχάσομε την έλλειψη κάθε ελπίδας για ανάκαμψη τα επόμενα είκοσι και χρόνια. Αφού όμως η μέθοδος της λοβοτομής είναι πρακτικά ανεφάρμοστη, μια άλλη ιδέα θα ήταν η εξής. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας θα χορηγούνται ηρεμιστικά στους ψηφοφόρους. Την ημέρα των εκλογών, δεν θα ψηφίζει κανείς χωρίς βεβαίωση γιατρού, ότι έκανε κανονικά την θεραπεία εξημέρωσης.  Και για να κηρυχτούν έγκυρες οι εκλογές, θα γίνεται στα εκλογικά τμήματα δειγματοληπτικός έλεγχος για επιβεβαίωση του ότι όλοι οι ψηφοφόροι ψηφίσανε αρκετά ντοπαρισμένοι, ώστε να είναι μην οργισμένοι. Σε αντίθετη περίπτωση οι εκλογές θα ακυρωθούν και θα επαναληφθούν όσες φορές χρειαστεί, μέχρι να επιτύχει “πάση θυσία”  το ντοπάρισμα. Η δέουσα προσοχή πρέπει επίσης να δοθεί, στην παρότρυνση της εφημερίδας να μη γίνουν οι εκλογές, για να εκτονωθεί ο λαός αλλά για να εκφραστεί. Αυτή η παρότρυνση είναι κομμάτι δύσκολο να πραγματοποιηθεί. Συγκεκριμένα και με το συμπάθιο, πώς να εκφραστεί ένας άνθρωπος αφόρητα βαρυστομαχιασμένος, από κατανάλωση ικανής ποσότητας οσπρίων, αλλά χωρίς να εκτονωθεί; Πως θα ξεχωρίσει την έκφραση (ήχο) από την εκτόνωση της βαρυστομαχιάς του “πάση θυσία”, δια της φυσικής οδού, χωρίς να υποστεί μεγάλη καταπίεση; Και χωρίς να αποφύγει τελικά την εκτόνωση; Είναι ομολογουμένως κάπως δύσκολο. Ανάλογα, πώς να εκφραστεί απλά ένας καταπιεσμένος , βασανισμένος ψηφοφόρος, από τα προϊόντα που του σερβίρει δύο χρόνια το πολιτικό υπηρετικό προσωπικό των αγορών, όπως είναι η πλήρης περιφρόνηση της θέλησης και των αναγκών του; Όπως είναι η αφαίρεση της  δυνατότητας του να ονειρεύεται και του δικαιώματος του να ζει; Αυτό το ίδιο πολιτικό προσωπικό του ζητά να μην εκτονωθεί , παρά μόνο να εκφραστεί . Δηλαδή τα καλά και συμφέροντα. Αλλοίμονο σας γραμματείς και Φαρισαίοι. Προσπαθείτε να αποφύγετε την ανταμοιβή της μαϊμουδιάς σας. Ίσως και να το πετύχετε , αλλά τότε κανείς ψηφοφόρος δεν θα μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν ήξερε , εκτός κι’ αν ήταν κομματικά  ντοπαρισμένος. Αλλά από την άλλη , δύσκολο το βλέπω να μην εκτονωθεί ο λαός. Ή έστω το εύχομαι. Αν λοιπόν , απλά εκφραστούν αλλά δεν εκτονωθούν οι ψηφοφόροι, κατά την άποψη αυτών που εκφράζουν “ΤΑ ΝΕΑ”, τότε η βουλή που θα προκύψει δεν θα είναι τσίρκο, αλλά βουλή τέλειας συνεννόησης.  Μεταξύ ποιών;; Αυτών που συγκυβερνούν τώρα;; Περίεργη αντίληψη περί συνεννόησης, έχουν «ΤΑ ΝΕΑ» .Εννοούν την συνεννόηση για τα συμφέροντα των κατακτητών μας ;; Τότε τι νόημα έχουν οι επικείμενες εκλογές;; Και γιατί στο τσίρκο, κανείς δεν μπορεί να συνεννοηθεί με κανένα;; Αντίθετα , όλοι ξέρομε πως στο τσίρκο, χαρακτηριστική είναι η τάξη , η ακρίβεια των κινήσεων, η τήρηση ισορροπιών, και η απόλυτη συνεννόηση ακόμη και μεταξύ ανθρώπων και ζώων  η έλλειψη της οποίας μπορεί να  είναι θανατηφόρα για τους ακροβάτες π.χ. Αυτό δεν συμβαίνει στο πολιτικό τρελλοκομείο που ζήσαμε τα τελευταία χρόνια, και που μας παροτρύνει η έγκριτη εφημερίδα να επαναφέρομε με τις εκλογές. Επίσης, τι άραγε εννοεί ο ποιητής, όταν γράφει: «Αν κάτι πρέπει να αποφευχθεί (στις εκλογές) “πάση θυσία” , είναι η πολιτική αστάθεια;;» Αυτό το “πάση θυσία” τι ακριβώς κρύβει;; Ποιος θα είναι ο θύτης και ποιο το θύμα;; Μήπως θύτη και θύμα θέλει το λαό;; Να αυτοχειριαστεί δηλαδή ο λαός;; Μήπως στο “πάση θυσία” περιλαμβάνεται και η φαλκίδευση της δημοκρατικής διεξαγωγής των εκλογών;; Αν ναι , πως μεταλλάχτηκε έτσι ο δημοκρατικός , Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη;; Αν εφαρμοστεί το “πάση θυσία”, τότε μετά τις εκλογές δεν θα υπάρξει απλά εκτόνωση αλλά έκρηξη που θα συμπαρασύρει και τους Ψυχάριδες του “πάση θυσία”. Τέλος μας υποδείχνουν «ΤΑ ΝΕΑ» πως «είναι προτιμότερη μια κακή κυβέρνηση παρά την  ακυβερνησία». Μνήσθιτι μου κύριε. Τι θα ακούσομε ακόμη;; Μας προτρέπει ο κύριος Ψυχάρης, να ψηφίσομε μια εκ των προτέρων γνωστή σ’ αυτόν κακή κυβέρνηση, αρκεί να εκτελεί τις εντολές των καταχτητών αναντίρρητα;; Kαι αρκεί να προασπίζεται τα συμφέροντα του και των αγορών, παρά μια κυβέρνηση με στοιχειώδη εθνική αξιοπρέπεια και αντίσταση σε όσα βολεύουν εκείνους που υπηρετεί ο ίδιος;; Ευχαριστούμε όμως, δεν θα πάρομε. Προτιμούμε το τσίρκο, αν αυτή είναι η θέληση των Ελλήνων.

Ρόδος 19/04/2012                                                                 Χ. Βουτυράκης 

                                                                                            h_vout@yahoo.gr

Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ

 (του Γιάννη Αλεξάκη)

(Μνημόνιο συμμετοχής μου σε σχετική συζήτηση στον τηλεοπτικό σταθμό RED)

Η πρωτοβουλία του σβησίματος των φώτων δεν έχει μόνο συμβολικό χαρακτήρα, αποτελεί και μια υποβλητική πράξη ομαδικής συνειδητοποίησης της επιτακτικής ανάγκης για προστασία του περιβάλλοντος (της βιόσφαιρας (1) ή ορθότερα του βιοκελύφους ή βιοστοιβάδας) του πλανήτη  και τον περιορισμό της καταστροφικής σπατάλης των πόρων του.

Ας σκεφτούμε για λίγο το πόσο λεπτή και ευαίσθητη είναι αυτή η βιόσφαιρα.

Ας αναλογιστούμε ότι αν μετρήσουμε ξεκινώντας από τα μεγαλύτερα βάθη των θαλασσών και τα θερμικώς ανεκτά για τους μικροοργανισμούς βάθη της λιθόσφαιρας, και περνώντας την τροπόπαυση (το άνω όριο της τροπόσφαιρας στην οποία συντελούνται τα καιρικά φαινόμενα), ανεβούμε στην στρατόσφαιρα και το στρώμα του όζοντος, δεν ξεπερνάμε τα 90 χιλιόμετρα και ότι: Πρακτικά οι μεγάλοι ζωντανοί οργανισμοί σε λιθόσφαιρα, υδρόσφαιρα και ατμόσφαιρα, βρίσκονται σε ένα κέλυφος πάχους περίπου 20 χιλιομέτρων (ο πιο υψιπετής αετός παρατηρήθηκε στα 11.300 μέτρα ενώ βαθειπλέοντες και βαθειδύοντες ενάλιοι οργανισμοί έχουν βρεθεί (μέχρι τώρα) σε βάθη 8.372 μέτρων (2) ).

Αν το πάχος των 20 χιλιομέτρων συγκριθεί με την ακτίνα του σφαιροειδούς της Γης, που είναι κατά μέσο όρο περί τα 6372 χιλιόμετρα, συνάγεται ότι το πάχος της βιόσφαιρας  είναι  περίπου 3 ‰ (τρία τοις χιλίοις) της ακτίνας της γης. Για μέτρο σύγκρισης:  μοιάζει με μια λεπτή γάζα πάχους 0,1 χιλιοστού  που τυλίγει ένα μικρό πορτοκάλι με ακτίνα 3,2  εκατοστά. Τόσο λεπτή είναι η βιόσφαιρα.

Συγκινητική αλλά και κρίσιμη, παρά τον συμβολικό της χαρακτήρα, η συμμετοχή των μαθητών της Ρόδου εκφρασμένη με πολλαπλές πρωτοβουλίες, αφού, κακά τα ψέματα, μόνο οι νέες γενιές μπορούν να ξεφεύγουν με ευκολία από τις συνήθειες, τις αγκυλώσεις και τις προκαταλήψεις που διακατέχουν εμάς τους ενήλικες.  Πάντως οι προτροπές που κάνουν οι μαθητές της Ρόδου, και όχι μόνο, προς «τους πολίτες να ασχοληθούν πραγματικά με την προστασία του περιβάλλοντος», πρέπει να «πιάσουν τόπο», γιατί τα περιθώρια στενεύουν.

 

Η αντιμετώπιση της καταστροφής του περιβάλλοντος έχει διττό χαρακτήρα: Αφ’ ενός πρέπει σαν καταναλωτές να μειώσουμε την ασυλλόγιστη σπάταλη των πόρων που μας παρέχει ο στοργικός μας πλανήτης. Αφ’ ετέρου πρέπει να εφευρίσκουμε διαρκώς παραγωγικές διαδικασίες  που να μειώνουν την σπατάλη των μη ανανεώσιμων πόρων, με απώτερο σκοπό την ΑΕΙΦΟΡΙΑ, την συνέχιση δηλαδή της ευημερίας και της ανάπτυξης μας με την αποκλειστική χρήση ανανεώσιμων πόρων (ενέργειας και υλικών).

Εμείς οι καθημερινοί άνθρωποι αφ’ ενός σαν καταναλωτές που έχουν την ευθύνη για την ασυλλόγιστη σπατάλη, πρέπει να φροντίσουμε να εξοικονομήσουμε τους πόρους, και αφ’ ετέρου σαν πολίτες που θεωρητικά τουλάχιστον ελέγχουν τους πολιτικούς, πρέπει να προωθήσουμε ψηφίζοντας τις πολιτικές εκείνες που προάγουν την χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και την ανακύκλωση των υλικών.

Επειδή έχουμε συνηθίσει σε ένα ενεργειοβόρο και υλικοβόρο τρόπο διαβίωσης, είναι πολύ δύσκολο να επιστρέψουμε σε τρόπους ζωής που θα περιόριζαν σε ουσιαστικό βαθμό τα καταναλωτικά μας πρότυπα. Αυτό που είναι εφικτό είναι η χρήση ανανεώσιμων πόρων (ενέργειας και υλικών) που να έχουν την ιδιότητα να μην επιβαρύνουν με ρύπους τον πλανήτη. Πρέπει πάντως και με τους δυο τρόπους να μειώσουμε την επιβάρυνση του περιβάλλοντος πριν η κατάσταση γίνει μη αναστρέψιμη.

Όπως συμβαίνει πάντα, προκύπτει και εδώ ως πρόσκομμα  η σχέση πολίτη - πολιτικού και το ερώτημα του κατά πόσον τα πολιτικά συνθήματα που προβάλλονται από τις διάφορες πολιτικές παρατάξεις είναι μεστά ή κενά περιεχομένου. Δυστυχώς στην χώρα μας κατά κανόνα συμβαίνει πάντα το δεύτερο. Ιδικά όσον αφορά το περιβάλλον τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα έχουν εντάξει στο πρόγραμμα τους, έτσι για τα μάτια του κόσμου, και κάποια περιβαλλοντικά συνθήματα. Ενώ τα περιβαλλοντικά κόμματα περνάνε τις γνωστές παιδικές αρρώστιες των νεοπαγών κομμάτων.

Επειδή ασχολήθηκα προσωπικά με το θέμα των φωτοβολταϊκών για την χρήση ηλιακής ενέργειας, γνωρίζω από πρώτο χέρι πόσο παχιά ήταν τα λόγια και οι υποσχέσεις της παρούσας κυβέρνησης (όχι ότι οι προηγούμενες ήταν καλύτερες), όσον αφορά το ζήτημα των φωτοβολταϊκών. Παρακινήθηκαν εκατοντάδες  μεγάλοι και χιλιάδες μικροί  επενδυτές να ξοδέψουν πολύ μεγάλα ποσά και να παρουσιάσουν μελέτες κάνοντας αιτήσεις για συγκεκριμένες εγκαταστάσεις, από αυτές δεν προχώρησαν παρά ελάχιστες. Γιατί;; Μην βάλει ο νους σας ότι κάποιοι πετρελαιάδες στάθηκαν εμπόδιο! Όχι! Απλούστατα εμπόδιο στάθηκε η πάντα ατελέσφορη, ανίκανη και αθλία καρεκλοκενταυρική γραφειοκρατία μας, αλλά και οι ανίκανοι πολιτικοί που μας κυβερνούν, αυτά τα υποκείμενα που, όταν δεν υβρίζουν, άλλο τίποτα δεν κάνουν παρά να αυτοθαυμάζονται και να αλληλοσυγχαίρονται.

Όλα αυτά προκαλούν ακόμα μεγαλύτερη θλίψη αν σκεφτεί κάποιος ότι η χώρα μας στο θέμα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας πλεονεκτεί σε σχέση με άλλες από άποψη:

·        Ηλιοφάνειας για ηλιακή ενέργεια

·        Ισχυρών ανέμων για αιολική ενέργεια

·        Εδάφους με ορεινό ανάγλυφο και έντονες υψομετρικές διαφορές που επιτρέπουν την δημιουργία υδάτινων ταμιευτήρων που μπορεί να είναι και ταμιευτήρες υδροηλεκτρικής ενέργειας.

·        Μεγάλου μήκους ακτών για την χρήση ηλεκτρογεννητριών θαλασσίου κυματισμού.

Ας ασχοληθούμε λίγο με τις δυνατότητες που παρέχονται και από άλλες πηγές ενέργειας για να διώξουμε τα ζοφερά και καταθλιπτικά συναισθήματα που προκαλεί η αναφορά στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα.

Η απόκτηση ενέργειας από ενεργειακά φυτά, που αρχικά θεωρήθηκε ότι θα αποτελούσε πανάκεια για την λύση του ενεργειακού προβλήματος είχε δραματικές επιπτώσεις στο πρόβλημα επισιτισμού στον Τρίτο Κόσμο. Εκτάσεις που πριν καλλιεργούνταν για την παραγωγή τροφίμων (ρύζι κλπ…) εκχωρήθηκαν για την καλλιέργεια ενεργειακών φυτών με συνέπεια την έλλειψη και την ραγδαία άνοδο των τιμών του ρυζιού και άλλων τροφίμων, με αποτέλεσμα την επιδείνωση του λιμού σε πολλες τριτοκοσμικές χώρες. Οι κάτοικοι του Τρίτου Κόσμου στερούνται τρόφιμα,  για να καταναλώνουν καύσιμα που μολύνουν τον πλανήτη οι κάτοικοι του Ανεπτυγμένου.

Αυτό σε συνδυασμό με την επιβολή μονοπωλίου γενετικά μεταλλαγμένων σπόρων (MONSANTO κλπ...) και την παρεμπόδιση της εξαγωγής των γεωργικών τους προϊόντων λόγω του ότι δεν μπορούν να ανταγωνισθούν τα εγχώρια προϊόντα των αναπτυγμένων χωρών εξ αιτίας των επιδοτήσεων που δίνονται γι’ αυτά, καθιστά την κατάσταση στις υπανάπτυκτες χώρες αδιέξοδη σε βαθμό εκρηκτικότητας.

Ένας άλλος λόγος για την γενική έλλειψη τροφίμων στον πλανήτη είναι η μετατροπή φυτικών πρωτεϊνών σε ζωικές, η εκτροφή δηλαδή ζώων για το κρέας τους με ανάλωση τεραστίων ποσοτήτων φυτικής τροφής (για να παραχθεί ένα κιλό κρέας πρέπει να αναλωθούν περίπου 100 κιλά φυτικές τροφές). Εξ αιτίας αυτής της σχέσης του 1 προς 100 για την παραγωγή κρέατος, υποφέρουν κυρίως οι πενόμενοι πληθυσμοί του τρίτου κόσμου που θα μπορούσαν άνετα να τραφούν με τις φυτικές τροφές που θα περίσσευαν, αυτό θα εξάλειφε το πρόβλημα της πείνας  από τον πλανήτη. Όσοι είναι φυτοφάγοι κάνουν καλό στην υγεία τους αλλά  και στην ανθρωπότητα..

Η πυρηνική ενέργεια έχει από πολλες χώρες επανέλθει στο προσκήνιο σαν μια ρεαλιστική λύση του ενεργειακού προβλήματος. Αυτοί που προτείνουν την πυρηνική ενέργεια παραγνωρίζουν το γεγονός ότι η πυρηνική ενέργεια:

1.      Δεν είναι «καθαρή», αφού προκαλεί θερμική επιβάρυνση στο ύδατα του περιβάλλοντος, ενώ διαφεύγουν και τα ραδιενεργά ισότοπα των ευγενών αερίων που παράγονται στους αντιδραστήρες.

2.      Δημιουργεί προβλήματα αποθήκευσης των καταλοίπων, πολλά από τα οποία έχουν χρόνο υποδιπλασιασμού (ημιζωής) εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια.

3.      Εμπεριέχει πάντα τον κίνδυνο καταστροφής τύπου Τσερνομπίλ ή και χειρότερης.

Το γεγονός ότι χώρες χωρίς τεχνολογική παράδοση αρχίζουν να επενδύουν σε εφαρμογές πυρηνικής ενέργειας ή αναλαμβάνουν την φύλαξη πυρηνικών καταλοίπων, καθιστά το πρόβλημα ακόμα χειρότερο.

Όμως υπάρχουν και νέες τεχνολογίες που υπόσχονται πολλά. Μια από αυτές είναι η αυτοκίνηση με την χρήση υδρογόνου.  Η εξώθερμη αντίδραση της καύσης του υδρογόνου με το οξυγόνο με παραγωγή νερού είναι γνωστή από πολύ παλιά. Αυτό που καθιστούσε ανέφικτη την χρήση υδρογόνου ήταν η επικινδυνότητα της αποθήκευσης και της διακίνησης, τού πολύ εκρηκτικού υδρογόνου. Φαίνεται ότι αυτό το πρόβλημα έχει λυθεί με την χρήση δοχείων που περιέχουν υδρογόνο δεσμευμένο σε μεταλλικό κρυσταλλικό πλέγμα, που δεν μπορεί να εκραγεί. Επίσης το υδρογόνο θα παράγεται και θα αναλώνεται αμέσως σε μικρές σχετικά ποσότητες από τους ιδίους τους καταναλωτές – κινητήρες έτσι ώστε να μην υπάρχουν προβλήματα αποθήκευσης και διακίνησης μεγάλων ποσοτήτων.  Το υδρογόνο μπορεί να παραχθεί με ηλεκτρόλυση του νερού, η ηλεκτρική ενέργεια που χρειάζεται για την αντίδραση αυτή θα παρέχεται από φωτοβολταϊκά ή ανεμογεννήτριες. Η συσσώρευση του υδρογόνου  με τον τρόπο που προαναφέρθηκε σε δοχεία που περιέχουν μεταλλικούς κρυστάλλους, στους οποίους είναι δεσμευμένο και αδρανές, δηλαδή ακίνδυνο, φαίνεται να αποτελεί μια πολύ καλή εναλλακτική μορφή συσσωρευτή, δεδομένου ότι οι γνωστές βαριές μπαταριές εκτός του ότι είναι  πολυδάπανες και βραχύβιες μολύνουν και το περιβάλλον.

Κλείνω αυτό το άρθρο με μια κάπως ανορθόδοξη παρατήρηση, συνδέοντας το πρόβλημα της καταστροφής του περιβάλλοντος με την παρούσα οικονομική κρίση.

Μια μείωση της παραγωγής προϊόντων  κατά 30% συνεπάγεται και μια περίπου αντίστοιχη μείωση των ρύπων κατά 30% λόγω μείωσης της  παράγωγης και κατά 30% λόγω μεταφοράς λιγότερων προϊόντων.  Γράφω περίπου επειδή η σχέση δεν είναι γραμμική. Οι βιομήχανοι, όπως υποβαθμίζουν την εργασία και μειώνουν την αμοιβή της, έτσι θα υποβαθμίσουν και την τήρηση κανόνων περιορισμού των ρύπων (φίλτρα κλπ...) για να μειώσουν το κόστος παραγωγής. Πάντως θα υπάρξει μια σημαντική μείωση των ρύπων και κατά συνέπεια μια ανακούφιση της σκληρά δοκιμαζόμενης βιόσφαιρας. Ουδέν κακόν αμιγές καλού.

Σημειώσεις:

1.      Ο Όρος Βιόσφαιρα επινοήθηκε από τον γεωλόγο  Eduard Suess το 1875,  και ορίστηκε ως: Η περιοχή στην επιφάνεια της Γης όπου ενδιαιτάται η ζωή. Κάποιοι συγγραφείς προτείνουν τον όρο Οικόσφαιρα που συμπεριλαμβάνει έμβιους και άβιους παράγοντες στην στοιβάδα που εμφανίζεται ζωή.

2.      Δες Wikipedia στο λήμμα Biosphere. Δες και το λήμμα  Gaia hypothesis που αναπτύσσονται οι απόψεις των James Lovelock και  Lynn Margulis για την Γη ως ζωντανό οργανισμό

Γιάννης Αλεξάκης