Του Δημήτρη Καζάκη
Κατά την επίσκεψη του Τούρκου πρωθυπουργού στη Θράκη, επετράπη από τις ελληνικές αρχές – για μια ακόμη φορά – στους Τούρκους αξιωματούχους να εμφανιστούν ως διάδοχοι του Σουλτάνου επί Οθωμανών και να διεκδικήσουν τους μουσουλμάνους ως δική τους μειονότητα. Καταπατώντας κάθε πρόνοια της διπλωματίας και ξεπερνώντας κάθε προηγούμενο σε προκλήσεις, οι Τούρκοι αξιωματούχοι διαδήλωσαν μαζί με έναν περίεργο όχλο υπό τον κυματισμό τουρκικών σημαιών τη νοσταλγία τους για τη «Μητέρα Πατρίδα».
Θα μου πείτε και ειδικά αν κατάγεστε ή διαβιώνετε στην Θράκη, πού είναι το καινούργιο; Το ελληνικό κράτος εδώ και δεκαετίες έχει επιτρέψει την συνδιοίκηση της Θράκης στην πράξη με το Προξενείο της Τουρκίας στην Κομοτηνή. Επί δεκαετίες Τούρκοι αξιωματούχοι, εντεταλμένοι μουφτίδες εκ Τουρκίας, τούρκοι πράκτορες κάθε λογής και είδους αλωνίζουν την Θράκη ελεύθερα – πολλές φορές χωρίς ούτε τα διπλωματικά προσχήματα - επιβάλλοντας στην πράξη ένα άτυπο καθεστώς ημιαυτονομίας της περιοχής υπέρ της Τουρκίας.
Έτσι, όποιος είναι Έλληνας πολίτης μουσουλμανικού θρησκεύματος, το ίδιο το ελληνικό κράτος τον αντιμετωπίζει ως οιονεί υπήκοο της Τουρκίας, ή τουλάχιστον του Τουρκικού Προξενείου. Οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν φτάσει στο σημείο να μην φροντίζουν για την διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας και παιδείας στην αποκαλούμενη μειονότητα.
Όμως στην τελευταία επίσκεψη του Τούρκου πρωθυπουργού συνέβη κάτι, το οποίο ξεπερνά κάθε προηγούμενη πρόκληση. Ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων της Τουρκίας Μεχμέτ Μουεζίνογλου στην ομιλία του επί ελληνικού εδάφους στην Θράκη εμφανίστηκε να απευθύνεται όχι απλά σε μια μειονότητα, έστω όπως την καταλαβαίνει αυτός και τα συμφέροντα που εκπροσωπεί, αλλά σε «Δυτικοθρακιώτες»!
«Στηρίξτε», είπε, «αυτή τη κουλτούρα Δυτικής Θράκης και στηρίξτε την κουλτούρα να είσαι Δυτικοθρακιώτης. Εμείς [ως Δυτικοθρακιώτες] από την μια με τα χαρακτηριστικά των μουσουλμάνων και από την άλλη ως μέλη του τουρκικού έθνους και του πολιτισμού που ανήκει στο τουρκικό έθνος… να μην έχετε καμιά αμφιβολία πώς ανάλογα ισχυρό και φωτεινό θα είναι και το μέλλον της Δυτικής Θράκης… Εμείς οι άνθρωποι της Δυτικής Θράκης ποτέ δεν κάνουμε λάθη. Ούτε προς την χώρα, ούτε προς την πατρίδα. Δεν κάνουν λάθη έναντι των εδαφών στα οποία γεννήθηκαν και μεγάλωσαν. Αλλά και ποτέ δεν κάνουν πίσω στην διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους και δεν αλλάζουν γνώμη γι’ αυτά.»
Τι είναι αυτό που ξεχωρίζει; Όχι βέβαια οι ηλίθιες αναφορές σ’ ένα έθνος που δεν υφίσταται από μόνο του, το τουρκικό, το οποίο μόλις και μετά βίας διατηρείται υπό το καθεστώς μιας απολυταρχικής κρατικής εξουσίας στην Τουρκία. Το τουρκικό έθνος άρχισε να γεννιέται στις μάχες για την εθνική ανεξαρτησία της Τουρκίας επί Κεμάλ. Κι σταμάτησε εκεί. Ποτέ δεν ολοκληρώθηκε.
Αντί για την εθνική τουρκική ολοκλήρωση είδαμε τη δημιουργία ενός απολυταρχικού κεμαλικού κράτους, το οποίο κρατά την επίσημη εθνική συνοχή του μόλις και μετά βίας μέσα από αλλεπάλληλες εθνικές εκκαθαρίσεις και ανοιχτή εθνική καταπίεση
.
Πώς τολμά κάποιος και μιλά για τουρκικό έθνος, όταν το κράτος που υπηρετεί αρνείται και προβαίνει συστηματικά σε πογκρόμ ακόμη και σήμερα εναντίον ενός πανάρχαιου έθνους, των Κούρδων, που διεκδικεί από την εποχή του Οθωμανού Σουλτανάτου την εθνική του αυτοδιάθεση; Πού βρήκε λοιπόν το δικαίωμα να διεκδικεί ως μέρος του τουρκικού έθνους, ακόμη και τους τουρκικής καταγωγής Έλληνες πολίτες; Στο φλιτζάνι του καφέ, ή στο ραχάτ λουκούμ, όπου περιορίζεται η συμβολή του δικού του «έθνους» - του οθωμανικού – στον πολιτισμό της ανθρωπότητας;
Το καινούργιο στοιχείο στην ομιλία αυτού του εγκάθετου είναι ότι αναφέρθηκε όχι σε τουρκική μειονότητα, αλλά σε «Δυτικοθρακιώτες». Με άλλα λόγια μας λέει ότι όποιος δεν είναι σαν την αφεντομουτσουνάρα του Μουεζίνογλου δεν ανήκει στη «Δυτική Θράκη». Αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει κάτι τέτοιο; Γηγενής πληθυσμός της «Δυτικής Θράκης» είναι μόνο εκείνοι που αισθάνονται Τούρκοι και ορκίζονται στην Τουρκία. Όλοι οι άλλοι είναι παρείσακτοι.
Ο Μουεζίνογλου δεν διεκδικεί απλά μια εθνοτική μειονότητα στην ελληνική Θράκη, αλλά ολόκληρη τη «Δυτική Θράκη» ως προέκταση της «Μητέρας Πατρίδας». Με τον τρόπο αυτό για πρώτη φορά Τούρκος αξιωματούχος θέτει καθαρά θέμα προσάρτησης της Θράκης στην Τουρκία. Και μάλιστα προαναγγέλοντας εθνοκάθαρση, ή γενοκτονία, αναλόγως πώς θα τους καθίσει, εναντίον της μεγάλης πλειοψηφίας του πληθυσμού της «Δυτικής Θράκης», η οποία αρνείται να εκτουρκιστεί σύμφωνα με τα φετβά της Άγκυρας.
Κάπως έτσι ξεκίνησε και η αυτονόμηση του Κοσόβου ήδη από τη δεκαετία του 1980. Το πρώτο βήμα ήταν να εμφανιστούν ως γηγενής και μάλιστα πλειοψηφικός πληθυσμός οι Αλβανοί. Κι αυτό το πέτυχαν με έναν συστηματικό εξαναγκασμό μετακόμισης του Σερβικού πληθυσμού. Άλλοτε με τη βία κι άλλοτε εξαγοράζοντας μαζικά την περιουσία του σε μια οικονομική κατάσταση της Γιουγκοσλαβίας ανάλογη με εκείνη της σημερινής Ελλάδας.
Ο Μουεζόνογλου προχώρησε σε εναρκτήριο λάκτισμα. Από δω και πέρα γηγενής «Δυτικοθρακιώτης» θα είναι μόνο όποιος δίνει γη και ύδωρ στο νέο επίδοξο Σουλτάνο της Άγκυρας. Οι υπόλοιποι χαρακτηρίζονται εμμέσως πλην σαφώς παρείσακτοι. Ίσως και ξένοι έποικοι. Όπως χαρακτηρίστηκαν οι Αρμένιοι λίγο πριν την γενοκτονία τους το 1915. Όπως χαρακτηρίστηκαν και οι Έλληνες του Πόντου λίγο πριν τη δική τους γενοκτονία κατά την περίοδο 1914-1923. Όπως χαρακτηρίζονται οι Κούρδοι που η γενοκτονία τους εντός της Τουρκίας συνεχίζεται έως και σήμερα.
Ίδρωσε κανενός το αυτί εκ των επισήμων της ελληνικής πολιτείας; Κανενός. Καμιά αντίδραση. Η πρόκληση αυτή είναι τόσο σοβαρή και με τόσο εκτενείς προεκτάσεις, που σήκωνε όχι μόνο την κήρυξη του Μουεζίνογλου και όσων Τούρκων παραβρέθηκαν στη συνάθροιση όπου μίλησε σε persona non grata για την Ελλάδα, ούτε μόνο έντονη διαμαρτυρία στην Άγκυρα, αλλά απαιτούσε και ρηματική διακοίνωση προς το Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ προς ενημέρωση τόσο του Συμβουλίου Ασφαλείας, όσο και της Γενικής Συνέλευσης, ότι ευθέως η Τουρκία θέτει θέμα προσάρτησης της ελληνικής Θράκης, αλλά και εθνοκάθαρσης της.
Φυσικά, αυτό προϋποθέτει ότι έχουμε κυβέρνηση που φροντίζει για τη χώρα και το λαό της. Όχι γιουσουφάκια, που μετράνε τα πάντα με όρους δούναι-λαβείν σε μίζες και ψηφαλάκια. Κι όσο η Τουρκία εξασφαλίζει το «λάδωμα» των πολιτικών κομμάτων της Βουλής εκ Δεξιών και εξ Αριστερών, θα αλωνίζει ελεύθερα στην Θράκη. Μέχρις ότου υλοποιήσει ακόμη και την πιο υστερική της φαντασίωση: την προσάρτηση της Δυτικής Θράκης και τη γενοκτονία όσων δεν έχουν τούρκικο DNA, πιστοποιημένο στα εργαστήρια της οθωμανικής Άγκυρας.
Κατά την επίσκεψη του Τούρκου πρωθυπουργού στη Θράκη, επετράπη από τις ελληνικές αρχές – για μια ακόμη φορά – στους Τούρκους αξιωματούχους να εμφανιστούν ως διάδοχοι του Σουλτάνου επί Οθωμανών και να διεκδικήσουν τους μουσουλμάνους ως δική τους μειονότητα. Καταπατώντας κάθε πρόνοια της διπλωματίας και ξεπερνώντας κάθε προηγούμενο σε προκλήσεις, οι Τούρκοι αξιωματούχοι διαδήλωσαν μαζί με έναν περίεργο όχλο υπό τον κυματισμό τουρκικών σημαιών τη νοσταλγία τους για τη «Μητέρα Πατρίδα».
Θα μου πείτε και ειδικά αν κατάγεστε ή διαβιώνετε στην Θράκη, πού είναι το καινούργιο; Το ελληνικό κράτος εδώ και δεκαετίες έχει επιτρέψει την συνδιοίκηση της Θράκης στην πράξη με το Προξενείο της Τουρκίας στην Κομοτηνή. Επί δεκαετίες Τούρκοι αξιωματούχοι, εντεταλμένοι μουφτίδες εκ Τουρκίας, τούρκοι πράκτορες κάθε λογής και είδους αλωνίζουν την Θράκη ελεύθερα – πολλές φορές χωρίς ούτε τα διπλωματικά προσχήματα - επιβάλλοντας στην πράξη ένα άτυπο καθεστώς ημιαυτονομίας της περιοχής υπέρ της Τουρκίας.
Έτσι, όποιος είναι Έλληνας πολίτης μουσουλμανικού θρησκεύματος, το ίδιο το ελληνικό κράτος τον αντιμετωπίζει ως οιονεί υπήκοο της Τουρκίας, ή τουλάχιστον του Τουρκικού Προξενείου. Οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν φτάσει στο σημείο να μην φροντίζουν για την διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας και παιδείας στην αποκαλούμενη μειονότητα.
Όμως στην τελευταία επίσκεψη του Τούρκου πρωθυπουργού συνέβη κάτι, το οποίο ξεπερνά κάθε προηγούμενη πρόκληση. Ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων της Τουρκίας Μεχμέτ Μουεζίνογλου στην ομιλία του επί ελληνικού εδάφους στην Θράκη εμφανίστηκε να απευθύνεται όχι απλά σε μια μειονότητα, έστω όπως την καταλαβαίνει αυτός και τα συμφέροντα που εκπροσωπεί, αλλά σε «Δυτικοθρακιώτες»!
«Στηρίξτε», είπε, «αυτή τη κουλτούρα Δυτικής Θράκης και στηρίξτε την κουλτούρα να είσαι Δυτικοθρακιώτης. Εμείς [ως Δυτικοθρακιώτες] από την μια με τα χαρακτηριστικά των μουσουλμάνων και από την άλλη ως μέλη του τουρκικού έθνους και του πολιτισμού που ανήκει στο τουρκικό έθνος… να μην έχετε καμιά αμφιβολία πώς ανάλογα ισχυρό και φωτεινό θα είναι και το μέλλον της Δυτικής Θράκης… Εμείς οι άνθρωποι της Δυτικής Θράκης ποτέ δεν κάνουμε λάθη. Ούτε προς την χώρα, ούτε προς την πατρίδα. Δεν κάνουν λάθη έναντι των εδαφών στα οποία γεννήθηκαν και μεγάλωσαν. Αλλά και ποτέ δεν κάνουν πίσω στην διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους και δεν αλλάζουν γνώμη γι’ αυτά.»
Τι είναι αυτό που ξεχωρίζει; Όχι βέβαια οι ηλίθιες αναφορές σ’ ένα έθνος που δεν υφίσταται από μόνο του, το τουρκικό, το οποίο μόλις και μετά βίας διατηρείται υπό το καθεστώς μιας απολυταρχικής κρατικής εξουσίας στην Τουρκία. Το τουρκικό έθνος άρχισε να γεννιέται στις μάχες για την εθνική ανεξαρτησία της Τουρκίας επί Κεμάλ. Κι σταμάτησε εκεί. Ποτέ δεν ολοκληρώθηκε.
Αντί για την εθνική τουρκική ολοκλήρωση είδαμε τη δημιουργία ενός απολυταρχικού κεμαλικού κράτους, το οποίο κρατά την επίσημη εθνική συνοχή του μόλις και μετά βίας μέσα από αλλεπάλληλες εθνικές εκκαθαρίσεις και ανοιχτή εθνική καταπίεση
.
Πώς τολμά κάποιος και μιλά για τουρκικό έθνος, όταν το κράτος που υπηρετεί αρνείται και προβαίνει συστηματικά σε πογκρόμ ακόμη και σήμερα εναντίον ενός πανάρχαιου έθνους, των Κούρδων, που διεκδικεί από την εποχή του Οθωμανού Σουλτανάτου την εθνική του αυτοδιάθεση; Πού βρήκε λοιπόν το δικαίωμα να διεκδικεί ως μέρος του τουρκικού έθνους, ακόμη και τους τουρκικής καταγωγής Έλληνες πολίτες; Στο φλιτζάνι του καφέ, ή στο ραχάτ λουκούμ, όπου περιορίζεται η συμβολή του δικού του «έθνους» - του οθωμανικού – στον πολιτισμό της ανθρωπότητας;
Το καινούργιο στοιχείο στην ομιλία αυτού του εγκάθετου είναι ότι αναφέρθηκε όχι σε τουρκική μειονότητα, αλλά σε «Δυτικοθρακιώτες». Με άλλα λόγια μας λέει ότι όποιος δεν είναι σαν την αφεντομουτσουνάρα του Μουεζίνογλου δεν ανήκει στη «Δυτική Θράκη». Αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει κάτι τέτοιο; Γηγενής πληθυσμός της «Δυτικής Θράκης» είναι μόνο εκείνοι που αισθάνονται Τούρκοι και ορκίζονται στην Τουρκία. Όλοι οι άλλοι είναι παρείσακτοι.
Ο Μουεζίνογλου δεν διεκδικεί απλά μια εθνοτική μειονότητα στην ελληνική Θράκη, αλλά ολόκληρη τη «Δυτική Θράκη» ως προέκταση της «Μητέρας Πατρίδας». Με τον τρόπο αυτό για πρώτη φορά Τούρκος αξιωματούχος θέτει καθαρά θέμα προσάρτησης της Θράκης στην Τουρκία. Και μάλιστα προαναγγέλοντας εθνοκάθαρση, ή γενοκτονία, αναλόγως πώς θα τους καθίσει, εναντίον της μεγάλης πλειοψηφίας του πληθυσμού της «Δυτικής Θράκης», η οποία αρνείται να εκτουρκιστεί σύμφωνα με τα φετβά της Άγκυρας.
Κάπως έτσι ξεκίνησε και η αυτονόμηση του Κοσόβου ήδη από τη δεκαετία του 1980. Το πρώτο βήμα ήταν να εμφανιστούν ως γηγενής και μάλιστα πλειοψηφικός πληθυσμός οι Αλβανοί. Κι αυτό το πέτυχαν με έναν συστηματικό εξαναγκασμό μετακόμισης του Σερβικού πληθυσμού. Άλλοτε με τη βία κι άλλοτε εξαγοράζοντας μαζικά την περιουσία του σε μια οικονομική κατάσταση της Γιουγκοσλαβίας ανάλογη με εκείνη της σημερινής Ελλάδας.
Ο Μουεζόνογλου προχώρησε σε εναρκτήριο λάκτισμα. Από δω και πέρα γηγενής «Δυτικοθρακιώτης» θα είναι μόνο όποιος δίνει γη και ύδωρ στο νέο επίδοξο Σουλτάνο της Άγκυρας. Οι υπόλοιποι χαρακτηρίζονται εμμέσως πλην σαφώς παρείσακτοι. Ίσως και ξένοι έποικοι. Όπως χαρακτηρίστηκαν οι Αρμένιοι λίγο πριν την γενοκτονία τους το 1915. Όπως χαρακτηρίστηκαν και οι Έλληνες του Πόντου λίγο πριν τη δική τους γενοκτονία κατά την περίοδο 1914-1923. Όπως χαρακτηρίζονται οι Κούρδοι που η γενοκτονία τους εντός της Τουρκίας συνεχίζεται έως και σήμερα.
Ίδρωσε κανενός το αυτί εκ των επισήμων της ελληνικής πολιτείας; Κανενός. Καμιά αντίδραση. Η πρόκληση αυτή είναι τόσο σοβαρή και με τόσο εκτενείς προεκτάσεις, που σήκωνε όχι μόνο την κήρυξη του Μουεζίνογλου και όσων Τούρκων παραβρέθηκαν στη συνάθροιση όπου μίλησε σε persona non grata για την Ελλάδα, ούτε μόνο έντονη διαμαρτυρία στην Άγκυρα, αλλά απαιτούσε και ρηματική διακοίνωση προς το Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ προς ενημέρωση τόσο του Συμβουλίου Ασφαλείας, όσο και της Γενικής Συνέλευσης, ότι ευθέως η Τουρκία θέτει θέμα προσάρτησης της ελληνικής Θράκης, αλλά και εθνοκάθαρσης της.
Φυσικά, αυτό προϋποθέτει ότι έχουμε κυβέρνηση που φροντίζει για τη χώρα και το λαό της. Όχι γιουσουφάκια, που μετράνε τα πάντα με όρους δούναι-λαβείν σε μίζες και ψηφαλάκια. Κι όσο η Τουρκία εξασφαλίζει το «λάδωμα» των πολιτικών κομμάτων της Βουλής εκ Δεξιών και εξ Αριστερών, θα αλωνίζει ελεύθερα στην Θράκη. Μέχρις ότου υλοποιήσει ακόμη και την πιο υστερική της φαντασίωση: την προσάρτηση της Δυτικής Θράκης και τη γενοκτονία όσων δεν έχουν τούρκικο DNA, πιστοποιημένο στα εργαστήρια της οθωμανικής Άγκυρας.
